Projekt „Centrum Sztuk Użytkowych. Centrum Innowacyjności” jest próbą odpowiedzi na pytanie o kształt współczesnej akademii sztuk pięknych – miejsca, gdzie sztuka powstaje, jest eksponowana, stanowi przedmiot nauczania i dyskusji. Propozycja architektoniczna biura PAG na styku z mieszczańskimi kamienicami, zielonym skwerem, ruchliwym skrzyżowaniem i zabytkowym gmachem Poczty Głównej próbuje odpowiedzieć na określony kontekst urbanistyczny.
Chaotyczny fragment centrum Wrocławia porządkujemy jednorodną bryłą, która uskokowo zmienia skalę w zależności od sąsiedztwa. Nowy budynek ASP koresponduje z niską zabudową wzdłuż Krasińskiego i tworzy stosowne kubaturowo zamknięcie placu Społecznego, wprowadzając równoważną relację z gmachem Poczty – opowiadają autorzy projektu, architekci z biura PAG.
Centrum Sztuk Użytkowych. Centrum Innowacyjności
Biuro: PAG | Pracownia Architektury Głowacki
Autor: Tomasz Głowacki
Zespół: Sylwester Duda, mgr inż. arch. Agata Kaczmarek, mgr inż. arch. Justyna Kleszcz, mgr inż. arch. Michał Mrzewa, mgr inż. arch. Katarzyna Rybczyńska, mgr inż. arch. Paweł Steć, mgr inż. arch. Agnieszka Śliwińska, mgr inż. arch. Paweł Wróblewski, mgr inż. arch. Piotr Zarzycki, mgr inż. arch. Marek Woźniczka, mgr inż. arch. Tomasz Grębski
Inwestor: Akademia Sztuk Pięknych
Lokalizacja: Wrocław
Projekt: 2007 – I-sza nagroda w konkursie międzynarodowym
Powierzchnia: 13060m (I.etap)
Centrum Sztuk Użytkowych. Centrum Innowacyjności.
Budynek ASP projektu biura PAG
„Przystępując do projektu mieliśmy świadomość, iż sztuka i jej kreacja jest procesem dynamicznym i nieprzewidywalnym, ulegającym ciągłym transformacjom estetycznym i technologicznym. Wymaga szczególnego rodzaju przestrzeni – otwartej na zmiany oraz możliwie neutralnej, by nie konkurować z rozmaitością form i barw, powstających w jej wnętrzach. Budynek projektowany był z perspektywy przyszłości i jego w niej funkcjonowania. Chcieliśmy by był poniekąd ponadczasowy i udźwignął statystyczną perspektywę 50 lat, przewidywaną dla tego typu obiektów.”
Analizy, wnioski i przemyślenia skłoniły architektów do przyjęcia formuły akademii jako „laboratorium sztuki” – budynku głównie o charakterze warsztatowym, elastycznym i wygodnym w użytkowaniu, o prostej strukturze przestrzennej. Specyfika funkcjonowania uczelni artystycznej zakłada współistnienie różnorodności działań powstawania i obróbki dzieł sztuki, od dawnych technik średniowiecznych po najnowsze cyfrowe. Pod jednym dachem mieszczą się zarówno sale wykładowe, pracownie komputerowe, studia grafiki i foto oraz pracownie, w których stosowane są metody przemysłowe (mini-huta szkła, piece ceramiczne, odlewnia żeliwa, lakiernie, itp.). Stąd dominujący układ wysokich, dwukondygnacyjnych pracowni z zapleczem na antresolach, oddzielonych od siebie trzonami instalacyjno-komunikacyjnymi. Mnogość funkcji i uciążliwych technologii przemysłowych zaważyły o surowej betonowej estetyce wnętrza, na wzór hal warsztatowych.
„Zapewnienie rozproszonego światła naturalnego maksymalnej ilości pomieszczeń, to kolejny dla nas ważny aspekt, który zdeterminował ostateczny wygląd obiektu. Całą otwartą żelbetową strukturę zdecydowaliśmy się obłożyć szkłem.”
Termiczną, szklaną fasadę pokrywa biały sitodruk z 2 mm kropek pasty ceramicznej, rodzaj zewnętrznych mikro-żaluzji, rozpraszających światło i cieplne promieniowanie słoneczne. Uzyskany efekt mglistej przesłony nie ogranicza transparentności budynku, pozbawia go tylko pewnej dosłowności. Tworzy świadomie kreowany ornament, podkreślający chlubną tradycję twórczości Wydziału Szkła i Ceramiki wrocławskiej uczelni.
„Przejrzystość nowego budynku ASP w centrum Wrocławia, odsłaniająca swoje tajemnice szczególnie po zmierzchu przy zapalonych we wnętrzach światłach, pozwala na budowanie żywej relacji między sztuką, a miastem i jego mieszkańcami, na czym nam projektantom zależało.”
