Celem koncepcji IFA GROUP było niezdominowanie otoczenia nową formą architektoniczną. Poprzez ukrycie części budynku w kondygnacji podziemnej, udało się stworzyć nadziemną kostkę o możliwie najmniejszych wymiarach. Bryła jest odsunięta od istniejącego gmachu muzeum, dzięki czemu nie zakłóca widoku elewacji, a jej lokalizacja dodatkowo zamyka oś widokową pasażu. Pawilon restauracyjny, wyciągnięty poza obrys projektowanego kubika, ma na celu pobudzić park do życia. Architekci skupili też uwagę na bezpieczeństwie cennych dóbr narodowych, ukrywając zbiory w kondygnacjach podziemnych z funkcją schronów, co jest szczególnie ważne w obliczu obecnej sytuacji wojennej.
Centrum Konserwatorsko-Magazynowe Muzeum Narodowego w Warszawie
I Wyróżnienie w konkursie: IFA GROUP
Wizualizacje: SZUMgrupa
Misją każdego muzeum jest zachowanie dziedzictwa kulturowego z czasów obecnych, oraz z czasów minionych dla przyszłych pokoleń. Rozwiązanie pracowni IFA GROUP proponuje skupić uwagę na bezpieczeństwie zbiorów w kondygnacjach podziemnych z funkcją schronów, również rozpatrzenie dodatkowego piętra -3, jako głos w dyskusji. Jest to szczególnie ważne do rozważenia w obliczu wojny w sąsiednim kraju. Ponieważ wojna w Ukrainie zbiega się z inicjatywą rozbudowy muzeum, być może należy wyciągnąć z tego lekcję i ze szczególną troską pochylić się nad bezpieczeństwem cennych dóbr narodowych. Nieczęsto zdarza się okazja budowania nowych, nowoczesnych powierzchni muzealnych dla tak cennych zbiorów. Często adaptowano istniejące budynki, jak w przypadku np. filli MN. To na naszym pokoleniu spoczywa obowiązek należytej ochrony powierzonych nam dzieł polskich, jak i zagranicznych, żeby przyszłe pokolenia mogły się nimi cieszyć i czerpać z nich siłę do budowania swojej tożsamości.
RYS HISTORII, OGÓLNE MYŚLI PRZEWODNIE
Dokładnie tą samą myślą dotyczącą budowania tożsamości u przyszłych pokoleń i budzenia zainteresowania sztuką, czerpania z dziedzictwa kulturowego, jest zachęcenie młodych ludzi do korzystania z muzeum narodowego poprzez park z zielenią, poprzez utworzenie nowego miejsca dla grup szkolnych w istniejących założeniach parkowych. Przestrzeń, która i łączy edukację kulturalną, przyrodniczą z odpoczynkiem i miejscem kontemplacji, wychodzi na przeciw potrzebom zapracowanego społeczeństwa, któremu nie wystarczają hasła proekologiczne. Włączenie przestrzeni parku i istniejących tam ekosystemów w codzienne życie warszawiaków, byłoby faktycznym krokiem na wywarcie pozytywnego wpływu na ich dobrostan i działaniem prawdziwie proekologicznym. Poprzez usytuowanie głównego wejścia od strony parku, zachęcającego również poprzez otwarcie budynku z infrastrukturą gastronomiczną, stworzyłoby wstęp do zanurzenia się w sztukę prezentowaną w gmachu muzeum. Miejsce to ma szanse stworzyć nową perspektywę dla miasta Warszawy, odkrywając na nowo park, który dotąd był tylko zapleczem muzeum.
Czerpiąc z historii powstawania obecnego gmachu muzeum narodowego autorstwa Tadeusza Tołwińskiego, dzięki któremu miasto zyskało wprawdzie klasycyzujący, ale nowoczesny i modernistyczny gmach, chcielibyśmy nawiązać do tej historii i zaproponować budynek współczesny i nowoczesny w odbiorze. Podobnie jak Tołwiński, nie historyzujący, ale czerpiący z nowoczesnych rozwiązań. Do istniejącego budynku Muzeum Narodowego nawiązujemy również poprzez szlachetny kamień: piaskowiec szydłowiecki, który do swojej elewacji wybrał prof. Tołwiński, i który przetrwał próby czasu szlachetnie się starzejąc – opowiadają autorzy projektu z IFA GROUP.
OGÓLNY OPIS ZAMIERZEŃ PROJEKTOWYCH , IDEOWE WYTYCZNE PROJEKTOWE
Celem założenia architektonicznego jest niezdominowanie otoczenia nową, widoczną formą architektoniczną. Architekci podjęli próbę, by zabieg ten uzyskać poprzez projektowanie kondygnacji podziemnej, odsunięcie nadziemnej części bryły od istniejącego gmachu Muzeum, wciągnięcie zieleni parkowej aż do istniejącego gmachu, zamknięcie osi widokowej od strony pasażu, widokiem na nowy obiekt.
Na projektowanym terenie całość założenia tworzy kompozycję z 3 brył, kostki, patio i krytego wjazdu do garażu. Pawilon restauracyjny wyciągnięty poza obrys projektowanego kubika ma na celu pobudzić park do życia i ściągnąć ludzi do zwiedzenia wystaw, a także skrócić dystans do sztuki.
KOSTKA obłożona piaskowcem szydłowieckim – jej wymiary są możliwie najmniejsze, tak by nie zakłócać widoku elewacji istniejącego gmachu od strony parku. Otworowanie kostki zaczerpnięto z syntezy podziałów otworów w istniejącym gmachu.
Lokalizacja Piaskowej Kostki – umiejscowiona została za zamknięciu osi widokowej pasażu, co jest zabiegiem urbanistycznym dodatkowo lokalizującym obiekt w tym miejscu. Ta lokalizacja pomaga również w relacji z samym istniejącym gmachem muzeum. Odległość między projektowaną nadziemną bryłą a gmachem jest zdrowa dla pracowników, którzy nie patrzą sobie w okna. Nowa bryła nie wytwarza efektu „studni- głębokiego patio” między starym i nowych obiektem.
SCHRON PODZIEMNY – lokalizowanie magazynów zbiorów pod ziemią umożliwia ich ochronę na wypadek niszczenia obiektów kulturowych podczas wojny. Zaprojektowano 2 kondygnacje podziemne. (Ukształtowanie terenu umożliwia wykonanie tylko jednej kondygnacji podziemnej, górna kondygnacja podziemna nie wymaga prac ziemnych, co jest korzystnym warunkiem ekonomicznym).
Projektowany budynek łączy się z istniejącą bryłą na poziomie -1, wejście główne znajduje się na parterze od strony parku, na parterze mieści się foyer i sala ekspozycyjna, a w górnych kondygnacjach pracownie: malarska, papieru, pokój kwerend, pracownia ceramiczna i archiwum. Te funkcje dają możliwość stworzenia elewacji innej, niż biurowa, w zakresie doświetlenia. (Istnieje możliwość zamiany lokalizacji pracowni konserwatorskich z pomieszczeniami digitalizacji, kustoszy i innymi o funkcji biurowej).
Całość bryły połączona pionem komunikacyjnym, z podziemną częścią budynku, poziom parteru stanowi również dach zielony, przykrywający całą kondygnację poniżej. Na poziomie „0” znajduje się niezależnie pawilon restauracyjny, mający skrócić dystans do sztuki, pobudzić park. Na niższych kondygnacjach wokół doświetlającego patio i zewnętrznych ścian zlokalizowano pokoje kustoszy, dział inwentarzy, dział digitalizacji. Dostęp do światła na poziomie „-1” mają również: pracownia konserwacji mebli, szatnie dla odwiedzających wystawę, pokój śniadań oraz pomieszczenia ochrony. Pozostałą część poziomu -1 stanowi ruch muzealiów, pomieszczenia techniczne i zespoły szatni dla pracowników. Pod rampą zjazdową znajdują się pomieszczenia techniczne wymagające bezpośredniego dostępu z zewnątrz, takie jak trafostacja czy węzeł ciepłowniczy.
Magazyn zbiorów i garaże podziemne znajdują się na dwóch kondygnacjach podziemnych, dodatkowe na poziomie -2 zlokalizowana jest skrzyniarnia i pozostałe pomieszczenia techniczne. Część rozładunkowa zlokalizowana jest przy obecnie funkcjonującej skrzyniarni, przed którą znajduje się mały plac rozładunkowy.
Funkcje podziemne umożliwiły wykonanie dużego dachu zielonego oraz niezbędny przejazd dostaw, zapewnienie drogi pożarowej po wyznaczonej trasie i wymaganą możliwość objazdu starej części muzeum.
