Renowacja historycznego zespołu budynków z dziedzińcami w dzielnicy starego miasta w Pekinie wykonana przez chińską pracownię architektoniczną ARCHSTUDIO, jest zderzeniem tradycji z nowoczesnością. Skrupulatnie zachowuje cenne elementy historyczne dodając współczesne formy i rozwiązania architektoniczne. Odzyskane zostają stare cegły, belki czy dachówka. Materiały dostają swoje drugie życie, łącznie nawet z drobnymi dekoracjami, które zostały niespodziewanie odkryte podczas budowy. Budynek zdobył wiele prestiżowych nagród w tym tytuł „BUILDING OF THE YEAR 2021’ portalu ArchDaily.
QISHE COURTYARD
Pracownia: ARCHSTUDIO
Lokalizacja projektu: Pekin, Chiny
Główny projektant: Han Wenqiang
Projektant: Wang Tonghui
Powierzchnia projektu: około 500 m2
Zdjęcia: Wang Ning, Wu Qingshan
Wideo: Wang Ning
Dziedziniec Qishe
Projektowany obiekt znajduje się w hutongu – tradycyjnym chińskim zespole szczelnie połączonych ze sobą parterowych budynków – w starej dzielnicy Pekinu w Chinach.
Jest to mały Siheyuan (tradycyjna chińska rezydencja) z trzema dziedzińcami o łącznej długości 15 metrów i szerokości 42 metrów. Nazywa się „Qishe” („Qi” i „she” oznaczają odpowiednio „siedem” i „dom” w języku chińskim), ponieważ pierwotnie zespół składał się z 7 budynków z dwuspadowymi dachami, a jego numer adresowy to również 7.
Zespół budynków przed renowacją był w złym stanie, zniszczony i wymagający niezbędnych działań. Stosunkowo dobrze zachowane były tylko drewniane belki i niektóre łukowe otwory drzwiowe w stylu epoki republikańskiej, podczas gdy większość dachów, ścian, drzwi i okien została poważnie uszkodzona lub całkowicie zniknęła. Nieużywane dziedzińce szybko zapełniły się odpadami budowlanymi, które z czasem zarosły chwastami, prezentując dość ponury widok.
Mierząc się z projektem pracownia ARCHSTUDIO postawiła sobie dwa cele: renowację „starego” i wstawienie „nowego”. Z jednej strony projektanci uporządkowali domy, naprawili wszystkie powierzchnie budynków i wzmocnili konstrukcje, aby odtworzyć wygląd tradycyjnego Siheyuan. Z drugiej strony wprowadzili nowe udogodnienia mieszkalne, takie jak łazienka, kuchnia, garaż, doprowadzili instalacje sanitarne, a także zaprojektowali nowe przestrzenie werandy.
Stare i nowe zostało połączone z niezwykłą w całość.
Weranda
ARCHSTUDIO zaprojektowało werandę — podstawowy element tradycyjnej chińskiej architektury — aby połączyć siedem oddzielnych form o dwuspadowych dachach. Przeszklona weranda funkcjonuje jako ciąg komunikacyjny, który łączy poszczególne przestrzenie. Jest na tyle rozbudowana, że można ją eksplorować podczas spacerów, jednocześnie podziwiając fantastyczne widoki.
Płaszczyzna przeszklonej werandy tworzy różne kształty w zależności od miejsca i funkcji przestrzennej. Jest ściśle połączona z zakrzywionymi krawędziami spadzistych dachów, tworząc w ten sposób kilka transparentnych przestrzeni w kształcie łuków. Scala ona formy domów, krajobraz i niebo w spektakularną całość. Na dziedzińcu od frontu, część dachu werandy została zagięta, tworząc łukowatą ścianę, za którą znajdują się pomieszczenia gospodarcze.
Dziedziniec środkowy
Dziedziniec środkowy jest przestrzenią przeznaczoną na strefę dzienną. Wcześniej znajdowały się w nim trzy domy, jeden na północy, dwa po bokach. Opierając się na pierwotnym układzie, ARCHSTUDIO ustawiło w tym obszarze pokój dzienny, herbaciarnię, jadalnię i kuchnię. Projektanci przyjęli symetryczny układ przestrzenny, szanując formalność tradycyjnej zabudowy dziedzińca. Poza tym zastąpili dawne schody, które prowadziły do domów łagodnym pochyleniem terenu. Dzięki tej decyzji, wzmocnione zostało połączenie pomiędzy przestrzeniami wewnętrznymi a otwartym dziedzińcem.
Jadalnia posiada harmonijkowe drzwi, które mogą całkowicie otworzyć wnętrze na przestrzeń zewnętrzną, integrując ją z dziedzińcem. Na środku tylnej ściany jadalni znajdują się łukowe drzwi, które zostały odrestaurowane i stanowią wyjście na tylny dziedziniec.
Tylny dziedziniec
Tylny dziedziniec to przestrzeń mieszkalna, składająca się głównie z dwóch sypialni, herbaciarni i gabinetu. Jego pierwotny układ jest taki sam jak dziedzińca środkowego. Weranda w tym obszarze ma pofałdowaną płaszczyznę, która współgra z trzema starymi drzewami, jednocześnie tworząc kilka małych przestrzeni wypoczynkowych w kształcie łuku. Sypialnie usytuowane są w części tylnej, o symetrycznym układzie przestrzennym. Łazienka w każdej sypialni przylega do małego podwórka, co zapewnia doświetlenie i wentylację.
Renowacja
Faktura oryginalnych struktur została zachowana, a nowe materiały zostały dodane w sposób ostrożny i umiejętny, tak aby nie zatrzeć zachowanych śladów upływu czasu, a także pokazać kontrast nowych elementów w stosunku do starych. Zachowano oryginalną ramę z drewna sosnowego, a uszkodzone elementy zastąpiono tym samym materiałem. Nowa weranda, drzwi, okna i niektóre meble wykorzystują laminowane panele bambusowe (nowy materiał, który wygląda jak drewno a w dotyku przypomina stal), które odbijają się echem od starego drewna sosnowego. Nowo wybudowana weranda ma konstrukcję ramową, z żebrowymi belkami i panelami na suficie, aby zmaksymalizować przejrzystość i lekkość, a także lepiej wtopić się w starą konstrukcję. Jeśli chodzi o aranżację wnętrz, ARCHSTUDIO wprowadziło różne kombinacje mebli ze starego lub nowego drewna, które doskonale łączą zróżnicowane odcienie i faktury.
Tradycyjne dachy nie były wodoodporne i miały słabą izolację termiczną. Aby zachować oryginalną, szarą dachówkę projektanci musieli zmodernizować ich przekroje i budowę. Jeśli chodzi o zakrzywiony dach na nowo wybudowanej werandzie, projektanci wykorzystali jako wykończenie gładką zaprawę polimerową, która kontrastuje z teksturą sąsiednich dachów. Odrestaurowano stare mury budynków, ponownie wykorzystując szarą cegłę uzyskaną z wyburzeń na dziedzińcach. Aby zapewnić wizualną spójność, podłoga przestrzeni zewnętrznych także jest wyłożona tym samym rodzajem cegieł. Niektóre z nowych ścian są wykonane z cegieł szklanych, które mają taką samą wielkość jak stare szare cegły. Podczas budowy niespodziewanie odnaleziono kilka starych kamieni, fragmenty garnków i kamienia młyńskiego, które później zostały ponownie wykorzystane jako schody, doniczki i ozdoby. Odpady z drewnianych belek po renowacji architektonicznej zostały wykorzystane do wykonania krzeseł, co nadało starym materiałom nowe życie.
