Dom w Czechach to nie tylko nowoczesna forma. Główna kondygnacja mieszkalna jest wizualnie połączona z niebem poprzez lustrzane i osiatkowane elewacje, które niejako „lewitują” na wtopionej w zbocze podstawie ze stali kortenowskiej. Abstrakcyjna, metalowa obudowa domu zrównoważona jest miękkim, drewnianym wnętrzem, dopełnionym kolorowymi akcentami świetlnymi. Projekt „Lazy House“ czeskiej pracowni petrjanda/brainwork nawiązuje do nazwy dzielnicy mieszkaniowej „Lazy” i do pasywnego, energooszczędnego standardu budynku. Architekci nie chcą jednak odsłaniać idei niezwykłego projektu w całości, dając każdemu odbiorcy przestrzeń do własnej interpretacji.
Pracownia: petrjanda/brainwork
Autor: Petr Janda – główny architekt
Lokalizacja projektu: Zlín
Kraj: Czechy
Rok projektu: 2006-2020
Rok ukończenia: 2020
Powierzchnia zabudowy: 225 m²
Powierzchnia podłogi brutto: 400 m²
Powierzchnia użytkowa: 345 m²
Rozmiar działki: 1400 m²
Fotografia: BoysPlayNice
Lazy House
Dom znajduje się pozornie poza kontekstem urbanistycznym i jego zasadami kompozycyjnymi, jednak percepcja czeskiego miasta Zlín jest obecna w każdym aspekcie domu i określa kierunek całej koncepcji architektonicznej. Działka jest częścią nowego obszaru miejskiego, powstałego w wyniku przebudowy dawnych ogrodów działkowych, połączonego z istniejącą strukturą miejską nową drogą. Specyfiką terenu jest jego odwrotna orientacja, z widokiem na dolinę i miasto w kierunku północnym i lasem ze skarpą od strony południowej.
Styl architektoniczny
Dom zaprojektowano jako zwartą bryłę na planie kwadratu, z lekko obróconym układem, gdzie zewnętrzna obudowa budynku podąża za kierunkiem wyznaczonym przez sąsiadujące domy a wnętrze jest zwrócone w stronę doliny. Dolna kondygnacja budynku jest wpuszczona w skarpę, a dopiero nad nią znajduje się główna bryła piętra mieszkalnego. Ten zabieg sprawia, że od strony południa obiekt wygląda jak dom parterowy. Motyw rotacji układu powtarza się w całym budynku – przy wjeździe do garażu a także w przestrzeni tarasu wciętej w kubaturę budynku.
Układ funkcjonalny
Wejście do domu z ulicy jest zapewnione przez parter budynku, co umożliwia osobne wejście do apartamentu gościnnego oraz na główne piętro mieszkalne znajdujące się na pierwszym piętrze. Układ wewnętrzny domu minimalizuje powierzchnię korytarzy na rzecz otwartej przestrzeni życiowej.
Podział na strefę wspólną i przestrzenie prywatne poprowadzono od środka założenia na zewnątrz. Wokół centralnie usytuowanej przestrzeni z kuchnią, jadalnią i salonem znajdują się inne pomieszczenia w narożnych częściach na obwodzie domu, tak aby korzystały albo z widoku miasta, albo z kontaktu z ogrodem.
Dom jest transparentny – przepuszcza światło i widok poprzez elewacje północną i południową, natomiast elewacje boczne – wschodnia i zachodnia – chronią prywatność domu przed kontaktem z sąsiadami, zapewniając jednak jego mieszkańcom widok na otoczenie i słońce poprzez okna pokryte strukturą ze stali nierdzewnej i roletami. Jego jedwabiście błyszcząca powierzchnia uzupełnia odbicie szkła i tworzy wrażenie ulotności, które stapia się z niebem.
Konstrukcja i materiały
Konstrukcję domu stanowi żelbetowy monolit ocieplony izolacją termiczną odpowiadającej zabudowie pasywnej, licowany wizualnie materiałami, które w naturalny sposób wspierają kompozycję domu. Kubatura głównej kondygnacji mieszkalnej ma w pełni przeszkloną elewację północną i południową z wielkoformatowymi, potrójnymi przeszkleniami. Dolna kondygnacja wraz z bramą garażową pokryta jest blachą kortenowską w charakterystycznym rdzawym kolorze, co łączy dom z bramą wjazdową i elementami ogrodu. Metalowa obudowa kontrastuje z drewnianym wnętrzem, na które składają się duże fornirowane okładziny, wbudowane meble i lite podłogi.
Ogród i piwnica
Basen został ustawiony tak, aby poziom wody znajdował się powyżej „poziomu” dachu domu, wykorzystuje przelew krawędziowy, kopiując nachylenie sąsiedniego terenu i tworząc niezakłóconą taflę wody. Zakrzywiona forma groty składa się ze stopniowo obracających się masywnych modrzewiowych desek z fundamentem w postaci żelbetowej skorupy zatopionej w terenie. Tworzy ona „jaskinię” wyciętą ze wzgórza ogrodowego.
Kondygnacja podziemna jest adaptacją oryginalnej ceglanej piwnicy, pozostawionej po dawnym terenie ogródków działkowych. Została uzupełniona i wyposażona w wewnętrzne stalowe półki na kolekcję wina. Dach piwnicy pokryty jest mchem irlandzkim porastającym zbrojoną łupkową strukturę tworzącą gładki kształt.
Osobną warstwą tematyczną, która kompozycyjnie łączy dom z ogrodem, jest zielony dach domu z całkowicie przeszkloną pracownią lekko zatopioną w jego powierzchni. Zielony dach jest użyty jako własna „nieskończona” łąka, która łączy się z odległym miastem-ogrodem.
