Projekt „Marzenie młodego pokolenia” autorstwa Jakuba Pakosa oraz Aleksandry Waligóry jest Finalistą Konkursu Builder 2014 w kategorii „Dom dla Młodych – Marzenie młodego architekta”. Koncepcja została zakwalifikowana do II etapu konkursu jako jedna z 8 prac, wyłonionych z ponad 300 innych propozycji.
Konkurs: Builder 2014 | Dom dla młodych – Marzenie młodego architekta
Autorzy: K-PW | Jakub Pakos & Aleksandra Waligóra
Dom dla młodych – Marzenie młodego pokolenia
Marzenie młodego pokolenia – znaleźć się na dachu świata
Zaproponowane rozwiązanie to połączenie zalet domu jednorodzinnego i mieszkania w apartamentowcu, stanowiące przedłużenie idei ożywiania śródmieścia i zagęszczania zabudowy miast. Niewielki metraż i lekka konstrukcja stalowa, umożliwiające dowolną lokalizację, czynią marzenie możliwym do realizacji. Przestrzeń pozwala się elastycznie kształtować i dostosowywać do zmieniających się potrzeb – trybu życia singla, pary z dzieckiem czy wolnych strzelców pracujących zdalnie. Usytuowanie na dachu innego budynku, mieszczącego się w ścisłym centrum miasta rozwiązuje problem dojazdu do miejsca pracy z podmiejskich rejonów – jednych z nielicznych terenów, na których cena metra działki budowlanej jest przystępna dla młodych. Daje też możliwość uczestnictwa w życiu miasta przy zapewnieniu pełnej prywatności, intymności, pięknych widoków i braku uciążliwego sąsiedztwa za ścianą.
Młode pokolenie chce nadążyć za zgiełkiem miasta, równocześnie pragnączdystansować sięod otaczającej rzeczywistości. Obiekt wyrastający z dachu wielkiej płyty, miejsca w którym większość młodych się wychowała stanowi gładkie przejście pomiędzy nieraz zgrzebną przeszłością, a wymarzoną przyszłością. BOX kompozycyjnie oderwano od istniejącej zabudowy poprzez posadowienie na platformie podpartej kratownicami i wysuniętej poza obrys bloku. Symbolicznie budynek odrywa się ku niebu. Szara, skromna, ale efektowna i elegancka forma wyróżnia się z otoczenia w nienachalny sposób.Dobrana stonowana kolorystyka szarości, bieli i czerni stapia się z polskim niebem dając efekt odrealnienia, bujania w obłokach i oderwania od przyziemnej rzeczywistości.Równocześnie spód budynku pokryto lustrzaną taflą, która podejmuje grę z ulicznymi światłami.
Cięcie, utworzone przy pomocy okien dachowych, biegnące po przekątnej dachu tworzy oś widokową, kierując wzrok ku kolebce miasta -Ostrowu Tumskiemu i całej panoramie Poznania. Okna tnące narożniki na kształt krzyża ramują ten widok jak obraz, podporządkowując wnętrze zewnętrzu i skupiając uwagę na miejskim sacrum. Z kolei rozcięcie w południowo-wschodnim narożniku prowadzi wzrok ku kolejnemu centrum życia – Staremu Browarowi – połączeniu sacrum i profanum – świątyni konsumpcji, lecz zarazem centrum sztuki i życia towarzyskiego, która wyznacza marzenia i aspiracje młodych Poznaniaków.
Ideą wnętrza było stworzenie kompaktowej, dającej łatwo się przeobrażać przestrzeni,która zmieniała by się i rozwijała wraz zmłodymi mieszkańcami. Wnętrze składa się z bloku łazienki i chowanej, kompaktowej kuchni, kubika sypialnego oraz otwartej przestrzeni dziennej. Zamykany kubik na kółkach zawierający łóżko umożliwia dowolną aranżację pozostałej przestrzeni,a dzięki przeszklonemu dachowi nie wywołuje uczucia klaustrofobii. Jego boki tworzą przestrzeń do przechowywania- z jednej strony pokryto je szafami, z drugiej półkami. Przesuwne drzwi umożliwiają wydzielenie w otwartej przestrzeni mieszkania niewielkiej garderoby. W otwartej przestrzeni dziennej zaaranżowano 2 strefy: rekreacji i pracy. Strefa pracy w części północno-wschodniej składa się ze stołu z krzesłami mogącymi służyć zarówno do pracy jak i po otwarciu kuchni jako jadalnia. Od strony południowo-wschodniej zlokalizowano strefę wypoczynkową. Punktem centralnym przestrzeni spajającej ją wizualnie jest kominek, który jako symbol ogniska domowego tworzy ciepłą atmosferę schronienia. Wystrój podporządkowano cięciu stworzonemu przez oś widokową i praktyczności. Wysokości parapetów i kształt okiendobrano celowo – ich rysunek nadaje zewnętrzu charakteru, a we wnętrzu stanowi praktyczne rozwiązanie – w części kuchennej wyznacza je poziom wzroku siedzącego przy stole człowieka;w części wypoczynkowej znajduje się na linii wzroku osoby siedzącej w wygodnym fotelu.Otwarta przestrzeń daje wrażenie większego wnętrza i pozwala uniknąć klaustrofobii związanej z niewielkim metrażem podyktowanym kosztami budowy i utrzymania. Równocześnie przy całej elastyczności wnętrza, zachowano porządek związany z umiejętnym strefowaniem – wszystko ma tu swoje miejsce. Hasłem przewodnim jest wielofunkcyjność, tak jak wielofunkcyjni muszą być dziś ludzie, łączący różne role pełnione w szybko zmieniającym się świecie.
