Architekci z Kuryłowicz & Associates walczą o znaną i cenioną na światowych salonach architektury nagrodę. Nowy budynek Instytutu Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego znalazł się na finalnej „shortliście” konkursu World Architecture Festival Awards 2022.
Wydział Lingwistyki Stosowanej i Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego
Pracownia: Kuryłowicz & Associates
Zespół projektowy: Stefan Kuryłowicz (1949-2011) Ewa Kuryłowicz, Piotr Kuczyński, Maria Saloni-Sadowska, Dariusz Gryta, Olga Kanecka, Magdalena Iżewska, Piotr Wilbik, Michał Tatjewski, Małgorzata Krukowska, Karina Kowalewska, Fryderyk Szymański, Krystyna Tulczyńska, Weronika Królikowska, Damian Zygma, Tomasz Petrów, Anna Wojcieszek, Dominik Roczan, Anna Nowokuńska (współpraca)
Adres: Warszawa, ul. Dobra 55
Powierzchnia użytkowa: 42,617 m2
Projekt i realizacja: 2006-2022
Program: 92 „laboratoria językowe”, 70 pomieszczeń administracyjnych, 39 pokoi badawczo-rozwojowych, 7 sal konferencyjnych, Garaż na 120 rowerów
Zdjęcia: Nate Cook
Gmach Uniwersytetu Warszawskiego w finale World Architecture Festival!
World Architecture Festival to jeden z najważniejszych konkursów architektonicznych na świecie. W zeszłym tygodniu ogłoszono listę projektów z ponad 50 krajów z całego globu. W doborowym gronie tak prominentnych pracowni jak Foster + Partners, Zaha Hadid Architects czy White Architekter znalazł się projekt autorstwa polskiej pracowni Kuryłowicz & Associates. Budynek Instytutu Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego przy ulicy Dobrej 55 wyróżniono w kategorii „Higher Education and Research”. Budowę budynku ukończono w kwietniu 2022 roku.
Liczący 42 tysiące metrów kwadratowych gmach jest niezwykle przestrzenny. W budynku znalazły się 92 sale dydaktyczne, 39 pomieszczeń naukowo-badawczych, ciąg pomieszczeń bibliotecznych i lektoriów, siedem pomieszczeń konferencyjnych, sala multimedialna na 150 osób i 70 pokoi administracyjnych. Dochodzą do tego pomieszczenia zaplecza socjalnego czy też przestrzenie gastronomiczne na wynajem. Sala multimedialna, dzięki nowoczesnemu systemowi chowanych siedzisk jest w pełni wielofunkcyjna.
Niezwykłą cechą budynku jest to, że przy tak bogatym programie użytkowym i przy jego ogromnej powierzchni użytkowej z zewnątrz nie nosi on znamion monumentalizmu. Nie przytłacza skalą, a jego elewacja od strony ul. Lipowej pomimo ogromnej długości nie jest nużąca. Przeciwnie. Jak przekonują architekci, geometria elewacji ma nawiązywać do struktury żywopłotu, którego nieregularne gałązki pozwalają zobaczyć to, co dzieje się w środku, zapewniając przy tym odpowiedni stopień intymności. Jednoczenie swoisty minimalizm użytych środków formalnych w elewacji nadaje jej wrażenie ponadczasowości. Inaczej opracowane są elewacje od ciemnej, północnej strony zwróconej ku gęsto zabudowanej ulicy Wiślanej. W całości obłożone zostały zielonkawymi panelami z patynowanej blachy miedzianej. I w tym przypadku rozbito monotonię długiej na ponad 100 metrów ściany. Udało się to osiągnąć m.in. dzięki nieregularnie rozrzuconym oknom w żółtych opaskach wokół. Całość zdaje się też wchodzić w udany dialog z monumentalną fasadą gmachu Biblioteki UW po drugiej stronie ulicy Dobrej. Projekt łączy wydziały lingwistyczne Uniwersytetu w jednej lokalizacji i tworzy wysoki poziom przejrzystości struktury funkcjonalnej, szczególnie w formie ogólnie dostępnych parterów, dziedzińców i ogrodu na dachu zaprojektowanych nieco w opozycji do tradycyjnie zamkniętej formy miejskiego kwartału zabudowy, będącego jednocześnie elementem zielonego przecież kampusu.
Budynek jest jedną z najciekawszych nowych kreacji architektonicznych w Warszawie ostatnich lat. Znakomicie przy tym rozwiązanych pod względem funkcjonalnym, jak też doskonale wpisanych w otoczenie. Nacechowany indywidualnymi rozwiązaniami i nienarzucającą się unikatową formą nie krzyczy, nie stara się zdominować sąsiedztwa, co jest cechą architektury najwyższej próby.
Jurorzy docenili nie tylko walory estetyczne gmachu. Projekt jest wyjątkowo ekologiczny – funkcjonuje z wykorzystaniem odnawialnych źródeł energii, między innymi paneli fotowoltaicznych, pomp ciepła i energooszczędnego systemu oświetlenia.
Szansę na nagrodę w konkursie ma także inny projekt z Polski. „Polska Zagroda” autorstwa Bogusława Barnasia z BXB Studio to budynek, który znalazł się na „shortliście” w kategorii „House and Villa – (Rural/Coastal)”. Jego budowa zakończyła się w marcu 2022 roku.
Warto odnotować, że tegoroczna nominacja dla Kuryłowicz & Associates jest już drugą w historii tej warszawskiej pracowni. W 2019 do finału konkursu World Architecture Festival Awards w kategorii „Future Project: Education” dostał się projekt Polskiej Stacji Antarktycznej im. Henryka Arctowskiego na Wyspie Króla Jerzego w archipelagu Szetlandów Południowych. Jego budowa właśnie trwa.
