Akademeia High School w Warszawie to liceum zrealizowane według projektu biura medusagroup, jedna z polskich nominacji do Nagrody im. Miesa van der Rohe, jednego z najbardziej prestiżowych architektonicznych wyróżnień. Szkoła bez ławek i pokoju nauczycielskiego, olbrzymia trybuna z miejscem spotkań inspirowana kultowym filmem „Grease”, stołówka o zmiennej funkcji i charakterze modnej restauracji, ogród i zajęcia na dachu. Nowe podejście do edukacji i architektury edukacji. Genialny projekt. Gratulujemy!
Budynek prywatnego liceum ogólnokształcącego na Wilanowie w Warszawie uzyskał ponadto najwyższy poziom certyfikacji ekologicznej Platinium w programie LEED. Potwierdza to, że budynek jest obiektem zrównoważonym o najwyższym standardzie zastosowanych rozwiązań energooszczędnych. Obecnie na świecie tylko 64 szkoły otrzymały certyfikat LEED Platinium w tym zaledwie 8 projektów poza Stanami Zjednoczonymi. Zaledwie 2 obiekty edukacyjne w Europie w Polsce i Grecji mogą poszczycić się platynową certyfikacją.
Jednocześnie projekt Akademeia High School na Wilanowie otrzymał najwięcej punktów (86 pkt. w programie z 2009 roku) wśród projektów zrealizowanych poza USA; co stawia go na pierwszym miejscu w Europie. Należy podkreślić, że tak wysoka punktacja została przyznana obiektowi za działania i rozwiązania projektowe mające na celu niskie zużycie energii oraz wykorzystanie w trakcie budowy materiałów ekologicznych, mających w składzie surowce z recyklingu, o pochodzeniu regionalnym, nietoksyczne, certyfikowane np. drewno itp.
Liceum ogólnokształcące Akademeia High School w Warszawie
Lokalizacja: Warszawa, ul. Świętej Urszuli Ledóchowskiej 2
Autorzy: medusagroup
Architekci: Przemo Łukasik, Łukasz Zagała
Współpraca autorska: architekci: Beata Bańka, Mariusz Okrajek, Anna Pawełczyk, Jarosław Przybyłka, Michał Sokołowski, Mateusz Rymar, Konrad Basan, Piotr Dećko, Michał Laskowski
Architektura wnętrz: medusagroup, Studio Rygalik
Architektura krajobrazu: urbandesign
Konstrukcja: Statyk
Generalny wykonawca: Skanska S.A.
Inwestor: Tacit Investment
Projekt konkursowy: 2015 / Projekt: 2016 / Realizacja: 2017
Zdjęcia: Juliusz i Jędrzej Sokołowscy
Szkoła bez ławek w Wilanowie
Ta szkoła ma dwa oblicza: miejskie – z urbanistycznie wytyczoną elewacją, która jest prosta (od strony miasta i Świątyni Opatrzności Bożej) i drugie półprywatne, gdzie toczy się zróżnicowane życie uczniów i nauczycieli.
Za murami uczelni w oczy rzuca się olbrzymia trybuna będąca uniwersalnym elementem, miejscem spotkań, które inspirować ma uczniów i nauczycieli do nietypowych zajęć z WF-u, geografii, biologii czy literatury.
„Chcieliśmy, żeby poprzez ten przeskalowany mebel młodzież chętnie wychodziła na zewnątrz budynku, pozostając jednak we własnym środowisku. To miejsce, w którym młodzież spotyka się między zajęciami. Inspiracją dla tego miejsca był fragment filmu „Grease” z Johnem Travoltą i Olivią Newton-John, w którym ta amerykańska trybuna jest czymś więcej niż tylko miejscem obserwacji zawodów sportowych. Chcieliśmy dać szkole coś co będzie ją wyróżniało poza atrakcyjnymi salami i ciekawym programem funkcjonalnym i edukacyjnym.”
Stołówka, której bliżej do modnej restauracji to nasz sposób pojmowania współczesnej świetlicy. Podstawowa różnica jest taka, że to miejsce otwarte jest nie tylko w porze lunchu, ale działa w sposób ciągły zmieniając swoje funkcje, ze stołówki, w kawiarnię z czytelnią i żywą artetekę. Tu można pracować z literaturą, spotkać się z psychologiem, czekać na rodziców a jednocześnie siedzieć przy laptopie przygotowując wypracowanie. Zależało nam, aby uczniowie w niewielkich grupach mogli tam uczyć się sztuki kulinarnej od kuchni, poznawać smaki i odbywać inspirujące, kulinarne podróże – geografia z gastronomią w jednym. Dlatego zdecydowaliśmy się rozszerzyć ten program o przestrzeń dachu, na której zaplanowany został ogród. Mogą się tam odbywać zajęcia związane nie tylko z biologią, ale także fizyką, astronomią, geografią itp. To wszystko prawdopodobnie powoduje, że uczniowie zechcą się na ten dach dostać. Można tam wystawić ule w czasie sezonu letniego, hodować bazylię, rozmaryn, tymianek, używane później w szkolnej kantynie. Coraz częściej w urbanistyce mówi się o wykorzystaniu przestrzeni dachowych do wprowadzenia – na powrót zieleni do miasta.
To jest szkoła bez typowych ławek, wszyscy pracują tam w systemie stołów owalnych, nauczyciele nie mają pokoju nauczycielskiego, pozostając stale częścią pewnego zwartego, edukacyjnego ekosystemu. To było podstawą całościowego zamysłu polegającego na wytworzeniu lifestylowej atmosfery, zachęcającej do tego, aby pozostać w szkole po godzinach zajęć. Już strefa wejścia uformowana została w taki sposób, aby przypominała grotę, która jest miejscem dla młodzieży, gdzie można poczuć się zupełnie swobodnie, są miejsca spotkań grupowych, ale też bardziej intymne zaułki, w których można się położyć i bez skrępowania wyprostować nogi.
