Park Zdrojowy w Horyńcu-Zdroju na zdjęciach Piotra Krajewskiego. Kompleks zlokalizowany w południowo-wschodniej części Polski, kilka kilometrów od granicy z Ukrainą, został założony w latach trzydziestych ubiegłego wieku przez rodzinę Karłowskich i zniszczony podczas II Wojny Światowej. W latach 2013-2015 władze miasta zdecydowały o rewitalizacji parku z pomocą pracowni architektonicznej RYSY Architekci.
Park Zdrojowy w Horyńcu-Zdroju
Autorzy: RYSY Architekci | Rafał Sieraczyński | Adres e-mail: rs@rysyarchitekci.pl
Inwestor: Miasto Horyniec Zdrój
Lokalizacja: aleja Przyjaźni 1, 37-620 Horyniec-Zdrój, Poland
Rok ukończenia: 2016
Powierzchnia zabudowy: 803 m2
Zespół projektowy:
Architekci prowadzący: Rafał Sieraczyński, Agnieszka Bernas, Agata Kolwas, Bartłomiej Gasparski, Artur Przedzienkowski, Mariusz Drabik, Katarzyna Grabińska, Wojciech Pytel, Przemysław Tymoszuk, Robert Zyskowski
Projekt konstrukcji: Marcin Karczmarczyk, Tadeusz Raczkiewicz, Anna Kurek
Projekt instalacji sanitarnych: Wojciech Raczkiewicz, Krystyna Żółkiewska
Projekt instalacji elektrycznych: Marcin Rowicki, Daniel Wereszczyński
Zdjęcia: Piotr Krajewski – Fotografia Architektury i Wnętrz
Park Zdrojowy w Horyńcu-Zdroju
Projekt Parku Zdrojowego stał się doskonałym wyzwaniem dla całego, wielobranżowego, zespołu projektantów pod kierownictwem Rafała Sieraczyńskiego, głównego projektanta i właściciela pracowni RYSY Architekci. Projektanci za cel postawili sobie podkreślenie uzdrowiskowego charakteru miejsca. Przez lata zachwiany został historyczny układ parku oraz zagubiona centralna jego oś. Konieczne stało się zaprojektowanie nowego układu, z czytelnym podziałem przestrzeni. Następnie, wpisano w niego dynamiczne formy budynków: amfiteatru oraz pijalni wody.
Myśl projektanta zakładała, iż funkcjonalnie niezależne budynki, zaprojektowane zostały tak, by wizualnie stanowiły dwie zespolone bryły stanowiące jedną całość, która jednocześnie stanowi dominantę na zamknięciu głównej osi parku. Na dysproporcje przestrzenne szczególnie wpłynęły uwarunkowania glebowe oraz fitosocjologiczne w Parku Zdrojowym: w części południowej i północnej teren podmokły z roślinnością naturalną. W tym obszarze, zaprojektowane zostały tarasy stanowiące element zespalający cały układ parku: ścieżkę rekreacyjną, spacerową z punktami widokowymi w obszarze naturalnym. W części centralnej zaproponowano przestrzeń otwartą, pokrytą rekreacyjnymi trawnikami. Elementy wyposażenia parku zaprojektowane zostały indywidualnie z wykorzystaniem między innymi naturalnych, lokalnych, materiałów.
W rezultacie Park Zdrojowy został wpisany w tkankę regionu, stając się obiektem chętnie odwiedzanym przez mieszkańców i kuracjuszy.
