Polsko-meksykański zespół wygrał międzynarodowy konkurs architektoniczny Rifat Chadirji Prize 2019. Pochodząca z Polski Natalia Wrzask wraz z partnerem Rolandem Rodriguez-Leal zdobyli prestiżową nagrodę Rifat Chadirji Prize 2019 za projekt Muzeum Arabskiej Sztuki Współczesnej w Sharjah. Projekt został wyłoniony ze 190 prac z 44 krajów. Gratulujemy!
Natalia Wrzask ukończyła architekturę i urbanistykę na Politechnice Gdańskiej. Projektantka zdobywała doświadczenie zawodowe pracując dla zagranicznych renomowanych pracowni – Foster + Partners i Zaha Hadid. W 2013 r. dołączyła do Ateliers Jean Nouvel jako starszy architekt projektu, gdzie koordynowała budowę Muzeum Luwru w Abu Zabi. Natalia jest uprawnionym architektem w Polsce i Wielkiej Brytanii. W 2018 roku wraz z Rolando Rodriguez-Leal założyła biuro AIDIA STUDIO.
Barjeel Muzeum Arabskiej Sztuki Współczesnej w Sharjah, Zjednoczone Emiraty Arabskie
Zwycięzca Pierwszej Nagrody, Tamayouz Excellency Award Rifat Chadirji Prize 2019
Autorzy: AIDIA STUDIO | Rolando Rodriguez-Leal i Natalia Wrzask
Barjeel Muzeum Arabskiej Sztuki Współczesnej w Sharjah
Zwycięzca Pierwszej Nagrody, Tamayouz Excellency Award Rifat Chadirji Prize 2019
Projekt został ukształtowany przez trzy główne czynniki. Po pierwsze, jak w najlepszy sposób zaprezentować kolekcję sztuki należącą do Fundacji Barjeel, aby uzyskać atmosferę zgodną z wymaganiami konserwacji sztuki. Drugim czynnikiem był klimat i warunki atmosferyczne w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.
Od samego początku skupiliśmy się na strategiach aktywowania przestrzeni zewnętrznych za pomocą elementów, które mogłyby przyczynić się do większego argumentu na rzecz zrównoważonego rozwoju – opowiadają autorzy zwycięskiej koncepcji. Osiągnęliśmy to, wyobrażając sobie przestronny, drewniany, kratowy dach przesłaniający muzeum, zapewniający cień i rozpraszający światło padające na dziedzińce. Dach współpracuje z wieżami wiatrowymi, kierując powietrze do wnętrza dziedzińców, które następnie jest ochłodzone przez płytkie zbiorniki wodne.
Wreszcie trzecim elementem jest usytuowanie muzeum. Z powodu usytuowania muzeum między autostradą, stacją paliw i niskim kompleksem mieszkaniowym, projektanci zdecydowali się na introwertyczne doświadczenie.
Wyobrażaliśmy sobie fortecę z monolitycznym murem obwodowym, który nie zdradza co dzieje się we wnętrzu budynku. Muzeum nie zostało zaprojektowane jako obiekt architektoniczny, miejsce i otoczenie nie uzasadniałyby takiego podejścia, zamiast tego zaproponowaliśmy porowatą masę, którą starannie rzeźbiliśmy, aby tworzyć dziedzińce, aleje i przejścia, splecione z galeriami i resztą programu. Zwiedzający po wejściu zostaje wciągnięty w inną rzeczywistość.
Galerie
Galerie są zorganizowane jako ścieżka, która rozwija się wokół wewnętrznych dziedzińców muzeum, a jej przeznaczeniem jest podróż, której doświadcza się stopniowo. Przestrzeni są umieszczone poniżej poziomu ulicy, aby chronić dzieła sztuki przed ekspozycją słoneczną i ciepłem oraz kontrolować ilość naturalnego światła wpadającego do wnętrza. Filtrowane światło jest wprowadzane celowo w przestrzeniach przejściowych między galeriami, zapewniając zwiedzającym widoki na dziedzińce i oczka wodne.
Barjeel (Wieża wiatrowa)
Na cześć Fundacji Barjeel, właścicieli kolekcji sztuki, postanowiliśmy zinterpretować tradycyjną typologię wież wiatrowych, przekształcając ją we współczesną rzeźbę, która nie tylko służyłaby jako czynnik chłodzący, ale także dodawałaby przestrzeni wartości.
Wieże wiatrowe współpracują z konstrukcją dachu na pięciu dziedzińcach muzeum, w ten sposób wszystkie przestrzenie zewnętrzne korzystają z działania chłodzącego wiatru wzmocnionego parowaniem wody z basenów.
Dach
Geometria dachu kontrastuje z prostymi formami muzeum. Widoki drewnianej konstrukcji można oglądać z zewnątrz, ale ich pełnego piękna można doświadczyć tylko z wnętrza budynku. Jego geometria jest inspirowana złożonymi motywami architektury arabskiej i starożytnymi tradycjami tkackimi Emiratów. Miękka krzywizna lejków wykonana jest z drewna giętego na parze, co jest kolejną tradycją Emiratów znanych z produkcji drewnianych łodzi. Oprócz dużego impaktu ma na celu ocienienie dziedzińców, ochłodzenie atmosfery i załamanie światła słonecznego. Architekci wybrali drewno jako materiał ze względu na jego niską emisyjność, jego przeplatające się warstwy można w pełni doświadczyć z górnej promenady na dachu.
