Zaprojektowana wieża widokowa powstała w poprzemysłowym regionie warszawskiej dzielnicy – Targówek, jako jeden z elementów projektowanego zagospodarowania terenu przy ul. Bardowskiego i Skorpiona. Założeniem projektowym było stworzenie rekreacyjnego zakątka, jako alternatywy dla miejskiego zgiełku, jednocześnie ożywiając niezagospodarowany dotąd teren, gdzie mieszkańcy w każdym wieku mogą spędzić swój wolny czas.
Wieża Widokowa przy Zalewie Bardowskiego w Warszawie
Autorzy: RYSY Architekci | Rafał Sieraczyński | Adres e-mail: rs@rysyarchitekci.pl
Lokalizacja: Piotra Bardowskiego 47, 03-888 Warszawa
Rok ukończenia: 2016
Powierzchnia zabudowy: 49,59 m2
Zespół projektowy:
Architekci prowadzący: Rafał Sieraczyński, Ryszard Czarnecki, Joanna Jurzysta, Aleksandra Kosmala – Czarnecka
Projekt konstrukcji: Mariusz Pikus, Piotr Adamski, Marek Konopka
Projekt instalacji sanitarnych: Aneta Żyluk
Projekt instalacji elektrycznych: Maciej Juniewicz
Warunki posadowienia: Wojciech Baran, Przemysław Dobek, Waldemar Wiśniewski, Piotr Sosnowski
Zdjęcia: Piotr Krajewski – Fotografia Architektury i Wnętrz
Wieża Widokowa przy Zalewie Bardowskiego w Warszawie
Eksplorując teren wokół sztucznego zbiornika odkrywamy rzeźbiarski charakter wieży, której nie można definitywnie przyporządkować konkretnej elewacji. Spacerując lub biegając wokół, dostrzegamy dynamicznie zmieniającą się bryłę. Do wieży zapraszają dwa przęsła kładek doprowadzające pieszego z przeciwległych kierunków. Wektory te rozpoczynają dynamiczny obrót wieży, równoważąc przy tym jej pion.
Wieża jest w zamierzony sposób zakotwiona w żelbetowym postumencie, w którym dodatkowo wykadrowano widok na lustro wody sztucznego zbiornika.
Szczyt wieży zdobyć można na dwa sposoby: wchodząc skręconą klatkę schodową oraz poprzez ściankę wspinaczkową. Wejścia na klatkę schodową zaprojektowano z dwóch różnych poziomów: poziomu mostu od strony lustra wody oraz od strony placu, gdzie będzie można uprawiać parkour.
Założeniem projektu był także brak ekspresji klatki schodowej. Efekt ten uzyskano poprzez schowanie biegów pomiędzy dwoma strukturalnymi ścianami, z których jedna służy jako ściana wspinaczkowa.
Klatka schodowa ukryta między ścianami daje możliwość schronienia się wewnątrz struktury, stwarzając chłodzący cień tak nieoceniony w czasie wchodzenia, w przeciwieństwie do ekstremalnego zdobycia szczytu poprzez wspinanie się po jej zewnętrzu. W miarę wchodzenia po schodach mijamy pośrednie tarasy widokowe, które zostały równo i starannie rozmieszczone w pionie i wyeksponowane w elewacji.
Za dotarcie na szczyt nagrodą dla wspinających jest rozległy widok na taflę wody i przystań sportów wodnych, który uzyskano dzięki obróceniu wieży.
