11 lipca 2024 r. oficjalnie ogłoszono wyniki konkursu architektonicznego na nowy budynek Akademii Muzycznej im I.J. Paderewskiego w Poznaniu. Zorganizowany wspólnie z SARP konkurs zakłada realizację na poznańskim Łazarzu obiektu, który będzie służył celom kulturalnym, naukowym i dydaktycznym. I Nagrodę zdobyła renomowana pracownia WXCA. Architekci zaproponowali współczesną, rzeźbiarską bryłę, zachowując jednocześnie tradycyjny wyraz architektoniczny i nawiązując proporcjami do XIX-wiecznego kontekstu miejskiej zabudowy.
I Nagroda w konkursie na nowy budynek Akademii Muzycznej im I.J. Paderewskiego w Poznaniu
Projekt: Pracownia architektoniczna WXCA
Zespół autorski WXCA: Szczepan Wroński, Michał Lipiec, Maciej Wewiór, Jakub Hlebowicz, Jakub Matela, Małgorzata Bonowicz, Maja Przewoźnik, Aneta Szwejk, Jakub Kołomański, Maciej Sachse, Oliwia Pakuszewska
Akustyka, Technologia Sceniczna: Pracownia Akustyczna Piotr Kozłowski
Konstrukcja, Instalacje, Rozwiązania zrównoważone: ARUP
Wizualizacje: Piotr Banak
Akademia Muzyczna im I.J. Paderewskiego w Poznaniu
Zorganizowany przez Akademię Muzyczną im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu wraz ze Stowarzyszeniem Architektów Polskich konkurs architektoniczny zakłada realizację nowego obiektu przy zbiegu ulic Grunwaldzkiej oraz Matejki na poznańskim Łazarzu. Celem jest powstanie nowoczesnego ośrodka kulturalnego i edukacyjnego, który służyć będzie zarówno studentom, jak i mieszkańcom Poznania. Inwestycja obejmie więc nie tylko nowe przestrzenie na użytek akademicki, ale też centrum muzyczne o ponadlokalnym znaczeniu, z głównym punktem w postaci sali operowo-teatralnej. Obiekt będzie siedzibą Wydziału Lutnictwa Artystycznego, Pracowni Nowych Praktyk Muzycznych i Instytutu Wokalistyki, pomieści scenę teatralno-estradową, salę kameralną, salę ambisoniczną, studia nagrań, sale baletowe, aktorskie i wiele innych. I Nagrodę otrzymała uznana pracownia WXCA, która zaproponowała projekt ponadczasowego obiektu – harmonijnie wpisującego się w tradycyjną architekturę i urbanistykę Poznania, a jednocześnie odpowiadającego na współczesne potrzeby miasta.
Współczesny znak przestrzenny wśród tradycyjnej miejskiej zabudowy
Założeniem architektów i architektek WXCA było zaprojektowanie obiektu, którego forma stanowić będzie swojego rodzaju medium pomiędzy przeszłością Poznania, a jego teraźniejszością. Budynek kontynuuje pierzejowy układ ulic Grunwaldzkiej i Matejki, jednak rozbicie bryły na mniejsze bloki funkcjonalne o różnej wysokości nadaje całej kompozycji dynamiki. Szczeliny pomiędzy poszczególnymi blokami wchodzą w relację z przestrzenią zewnętrzną, zapraszając przechodniów do środka. Na styku z istniejącą tkanką miejską, u zbiegu ulic, zwarty układ brył stopniowo ustępuje miejsca bardziej swobodnej kompozycji, zacierającej granicę między wnętrzem i zewnętrzem, podkreślając jednocześnie charakter budynku użyteczności publicznej. Kompozycyjna dominanta zlokalizowana na skrzyżowaniu ulic jest przestrzennym znakiem, który zaznacza obecność instytucji w mieście. Kubatury poszczególnych bloków skalą odnoszą się do sąsiedniej, XIX-wiecznej zabudowy, a ich ogólny wyraz stonowany został poprzez prostotę zgeometryzowanych brył oraz rytmiczną artykulację fasady, nawiązującą do tradycyjnej formy miejskiej kamienicy.
Zespół WXCA zaproponował również nisze i otwarcia na różnych kondygnacjach, dzięki czemu Akademia otwiera się na otoczenie. W koncepcji pracowni zielony dach staje się kameralnym miejscem codziennych spotkań studentów i pracowników uczelni, oferując im przyjazną przestrzeń do odpoczynku. Przeszklone podcienia i zielony plac zachęcają do obserwowania codziennego życia placówki, a wieczorami do uczestnictwa w wydarzeniach kulturalnych dedykowanych mieszkańcom. Dzięki temu budynek w pełni nabiera charakteru obiektu publicznego i otwartego na miasto.
Forma obiektu jest wynikiem wewnętrznego układu funkcjonalnego budynku, w którym życie Akademii skupia się wokół centralnie zlokalizowanej sali operowo-teatralnej, spełniającej najwyższe nowoczesne standardy technologii scenicznych. Sala ta także łączy funkcję dydaktyczną i społeczną, stanowiąc serce całego budynku. Uwzględniając różnorodne potrzeby użytkowników, przestrzenie publiczne, edukacyjne i techniczne zostały starannie podzielone na strefy o zróżnicowanym dostępie, tak aby zapewnić ich niezależne funkcjonowanie.
