W październiku został oddany do użytku nowy budynek Rektoratu i Neofilologii Uniwersytetu Gdańskiego. Obiekt zrealizowany został na podstawie zwycięskiej koncepcji konkursowej z 2008 roku autorstwa pracowni Wolski Architekci.
Wydział Neofilologii i Rektorat Uniwersytetu Gdańskiego
Architektura: Wolski Architekci
Lokalizacja: Gdańsk, ul. Bażyńskiego
Projekt: 2009 / Realizacja: 2014
Powierzchnia: 19 800 m2
Idea
Głównym założeniem ideowym projektu budynku Neofilologii jest stworzenie czytelnie zdefiniowanych przestrzeni publicznych w formie dziedzińców, które służą społeczności akademickiej jako miejsca spotkań, wymiany myśli i odpoczynku. Przestrzenie te zostały trwale połączone ze sobą drogą symbolizującą historię powstania nauki o językach nowożytnych.
„ …W ten sposób pozornie jednorodna nowoczesna przestrzeń zaczyna obrastać przeszłością , którą ożywia nowoczesność…”
W obecnym wyrazie przestrzennym campusu uniwersyteckiego wyraźnie brakuje przestrzeni określanych jako wnętrz urbanistycznych. Campus składa się z pojedynczych budynków „żyjących swoim wewnętrznym życiem”. Przedstawiona przez autorów koncepcja architektoniczna ma za zadanie zmienić ten stan rzeczy i wprowadzić nową wartość przestrzenną do tego niezwykle ważnego miejsca w aglomeracji trójmiejskiej.
Przyjęta w koncepcji forma budynku jako prostej, subtelnej, „wijącej się” po terenie bryły o wysokości czterech kondygnacji znajduje swoje zwieńczenie
w miejscu styku z bryłą Rektoratu, gdzie budynek wznosi się do wysokości ośmiu kondygnacji.
Oddzielona wyraźnie bryła Rektoratu od części neofilologicznej stanowi element zamykający kompozycję całego budynku opierając go symbolicznie
na bryle budynku Neofilologii.
Cała budowla wkomponowuje się doskonale w istniejący układ urbanistyczny, główny dziedziniec Wydziału Neofilologii znajduje się na skrzyżowaniu osi pasażu akademickiego i ciągu pieszego przy Wydziale Prawa i Administracji. Dziedziniec Neofilologii wspólnie z budynkiem Rektoratu stanowi godne zakończenie pasażu akademickiego.
Forma
Forma projektowanego budynku, bardzo czytelna w swoim wyrazie nawiązuje do kształtu litery „S”. Dzięki temu tworzy dwie wyraźnie zdefiniowane przestrzenie publiczne w formie dziedzińców otoczonych z trzech stron przez budynek (dziedziniec Wydziału Neofilologii i dziedziniec studencki).
Od strony ulicy Bażyńskiego zlokalizowany jest Plac Rektorski połączony przejściem bramowym z dziedzińcem Neofilologii.
Przyjęta koncepcja budynku to jednorodna, ciągła forma z zaakcentowanym wyraźnym początkiem i końcem. Początek stanowi otwarcie w formie przeszklenia ogólnych części komunikacyjnych z przestrzenią pracy własnej studentów, zlokalizowane w sąsiedztwie sal audytoryjnych. Zakończeniem jest wyraźnie odróżniająca się wysokością i elewacją część rektorska.
Prosta, subtelna bryła budynku podkreślona została jednorodnym podziałem elewacji o wymiarze 3 m x 1 m. Podział elewacji został wypełniony przeszkleniami lub elementami pełnymi w sposób nieregularny.
Identyczny podział 3 m x 1 m w formie betonowych płyt zastosowany został
na wszystkich ciągach komunikacji pieszej, moduł ten i materiał został również zastosowany na elewacji parteru budynku.
Zasadnicza część elewacji budynku zaprojektowana została w systemie przeszkleń okiennych i pełnej ściany w technologii lekkiej. W części rektorskiej zaprojektowano elewację w systemie fasadowym oraz pełną w technologii lekkiej mokrej.
Plac Rektorski – zaprojektowany od strony ulicy Bażyńskiego, na którym znajduje się główne wejście do budynku Rektoratu i przejście bramowe prowadzące na dziedziniec główny Wydziału Neofilologii. Na placu znajduje się pylon sygnalizujący początek drogi wprowadzającej do wejścia głównego Wydziału Neofilologii wykonany ze stali pokrytej rdzawym nalotem.
Posadzka placu została zaprojektowana z betonowych płyt o wymiarach
3 m x 1 m, stanowiących kontynuację płyt użytych jako element wykończeniowy zewnętrznych ścian parteru budynku. W ramach placu wyodrębniono otwartą przestrzeń wejścia do Rektoratu z elementami podświetlanych siedzisk oraz przestrzeń dla parkingu rowerowego wzbogaconego zielenią.
Dziedziniec Neofilologii – zaprojektowany został na zakończeniu ciągu pieszego ukształtowanego wzdłuż Wydziału Prawa i Administracji. Dziedziniec przylega do Pasażu Akademickiego będąc jednocześnie jego zakończeniem.
Na dziedzińcu znajduje się wejście główne do Wydziału Neofilologii, które zostało umieszczone na osi przejścia bramowego prowadzącego z Placu Rektorskiego. Na dziedzińcu zaprojektowane zostały amfiteatralne schody z możliwością wykorzystywania ich jako siedzisk dla studentów.
Pomiędzy dziedzińcem a przejściem bramowym znajdują się istniejące drzewa, które zostały wzbogacone nowymi nasadzeniami. Dziedziniec Neofilologii może służyć jako podjazd pod wejście główne do części akademickiej oraz podjazd do wejścia pomocniczego do części rektorskiej.
Dziedziniec Studencki – zaprojektowany został od strony parkingu jako dziedziniec służący wejściu do holu głównego dla osób przybywających samochodami. Z dziedzińca zaprojektowano wejście do holu sal wielofunkcyjnych.
Przyjęta koncepcja zagospodarowania dziedzińca studenckiego ma na celu stworzenie przestrzeni umożliwiającej odpoczynek studentom, dlatego znajduje się tu obszar zieleni z siedziskami. Dziedziniec oddzielony został od ulicy Wita Stwosza pasem zieleni izolacyjnej.
Na dziedzińcu studenckim znajduje się również kulminacyjny punkt symbolicznej drogi w postaci rzeźby symbolizującej podział języków nowożytnych na języki z grupy kentum i satem.
Otwarta przestrzeń dziedzińca może doskonale służyć studentom w miesiącach ciepłych jako miejsce odpoczynku oraz jako rezerwowa powierzchnia dla dużej ilości gości przybywających do sal wielofunkcyjnych.
Funkcja
Budynek Wydziału Neofilologii został zróżnicowany wysokością. Zasadnicza część budynku o wysokości 4 kondygnacji zawiera część neofilologiczną, natomiast najwyższa, 8-kondygnacyjna – zawiera część administracyjno-rektorską.
Część neofilologiczna
Hol główny Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Gdańskiego budynku Neofilologii zaprojektowano jako otwartą, częściowo 4-kondygnacyjną przestrzeń łączącą dziedzińce Neofilologii i studencki. W holu zaprojektowano otwarte szerokie reprezentacyjne schody.
Hol połączony został przestrzennie i funkcjonalnie z miejscem do wypoczynku dla studentów, które posiada widoki na dziedziniec studencki.
Czytelnia Wydziału znajduje się bezpośrednio przy holu głównym z widokiem
na Plac Studencki.
Dwa główne ciągi komunikacyjne rozpoczynające się w holu głównym prowadzą do Dziekanatu idąc w stronę Placu Rektorskiego oraz do sal wielofunkcyjnych idąc w stronę przeciwną.
Idąc z holu głównego w stronę Dziekanatu zauważymy obszerne, podłużne otwarcie przez wszystkie kondygnacje, w którym umieszczone zostały otwarte schody wraz z windą oraz schody prowadzące na poziom -1, gdzie znajduje się archiwum. Pomieszczenia archiwum, wymagające naturalnego doświetlenia, zostały umieszczone tuż przy otwarciu. Czterokondygnacyjna otwarta przestrzeń została doświetlona od góry przeszkleniem dachowym.
Wydzielone wejście do holu sal wielofunkcyjnych znajduje się od strony dziedzińca zaplanowanego w sąsiedztwie parkingów usytuowanych od strony ulicy Wita Stwosza.
Rozmieszczenie zadanych programem funkcji części neofilologicznej Wydziału Filologicznego UG na kondygnacjach:
- Piwnica ( poziom -1 ) – parking podziemny, centrum serwerowe, pomieszczenia techniczne w tym agregatornia (w ramach pomieszczenia
nr 1.7), archiwum - Parter ( poziom 0 ) – przestrzeń administracyjna i techniczna, w tym: Dziekanat, Dziekanat Filologicznych Studiów Doktoranckich, sekretariat Dziekana, gabinety Prodziekanów, pomieszczenia administracji Wydziału, sala Rady Wydziału, pomieszczenia Samorządu Studentów i Kół Naukowych,Sala Teatralna
- Przestrzeń pracy naukowej – czytelnia. Przestrzeń pracy własnej studentów – sala komputerowa. Przestrzeń naukowa (część wspólna) – trzy sale konferencyjno-wykładowe, trzy sale wykładowe, każda dla 100 osób oraz sale do tłumaczeń specjalistycznych i laboratorium językowe.
- Pierwsze piętro ( poziom + 1 ) –przestrzeń pracy własnej wykładowców, administracja oraz część dydaktyczna dla Instytutu Filologii Germańskiej oraz Instytutu Skandynawistyki i Lingwistyki Stosowanej . Zaplecza teatru i sale do tłumaczeń konferencyjnych.
- Drugie piętro ( poziom + 2 ) – centrum e-learningowe UG, cześć wspólna dydaktyczna: laboratorium językowe i sala komputerowa. Przestrzeń pracy własnej wykładowców, administracja oraz część dydaktyczna Instytutu Filologii Romańskiej, Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskiej oraz Katedry Slawistyki.
- Trzecie piętro ( poziom + 3 ) – przestrzeń pracy własnej wykładowców, administracja oraz część dydaktyczna Instytutu Anglistyki i Amerykanistyki.
Część rektorska
Wejście główne do budynku Rektoratu znajduje się od strony reprezentacyjnego Placu Rektorskiego, całkowicie przeszklony i przestronny hol podkreśla rangę budynku. Z holu dostępne są dwukondygnacyjne przestrzenie wystawiennicze mogące pełnić różnorakie funkcje.
Przestronny, rozświetlony hol wejściowy połączony z przestrzeniami wystawienniczymi oraz zaprojektowana w miejscu przecięcia brył Rektoratu
i Neofilologii przeszklona winda zdecydowanie wyróżnia ten budynek, jednakże dzieje się to w sposób skromny i ciekawy.
Na ostatniej kondygnacji, z widokiem na cały kampus uniwersytecki ulokowany został gabinet Rektora wraz z tarasem widokowym. Całe piętro rektorskie połączone jest symbolicznie z kondygnacją poniżej, gdzie znajduje się Sala Senatu, poprzez otwarcie w rejonie windy.
Rozmieszczenie zadanych programem funkcji rektoratu na kondygnacjach:
- Parter i pierwsze piętro – hol, przestrzeń wystawowa dwukondygnacyjna
- Drugie piętro – biuro rekrutacji
- Trzecie piętro – biuro współpracy z zagranicą oraz biuro programów europejskich
- Czwarte piętro – biuro rozwoju kadr i badań naukowych oraz biuro analiz ekonomicznych i controlingu
- Piąte piętro – biuro rzecznika, dział organizacyjny, kontrola wewnętrzna, oraz dział kształcenia
- Szóste piętro – pomieszczenia ogólne administracji Rektora
- Siódme piętro – pomieszczenia ogólne administracji Rektora
