Autorzy / Architekci: ArC2 Fabryka Projektowa | Mariusz Szlachcicarch, Dorota Szlachcic
Asystenci: Wojciech Napierała, Andrzej Hnatiuk, Paweł Osmak, Julia Kabza
Konstrukcja: dr inż. Maciej Minch, VEGACAD
Instalacje sanitarne, wentylacja: inż. Jacek Misiński, inż. Piotr Marchewka, SANTEM
Instalacje elektryczne: inż. Witold Piotrowski, LUMEN
Technologia biotopów: INGENIERBÜRO J. DÖHLER
Inwestor: ZOO Wrocław sp. z o.o.
Generalny wykonawca: INTER-SYSTEM
Rok powstania projektu: 2008
Data realizacji: 2012-2014
Zdj. Jarosław Ceborski
Zdj. Maciej Lulko
Idea
Prosty, czarny budynek Afrykarium-Oceanarium, zlokalizowany na terenie ZOO we Wrocławiu, ma długość przekątnej Hali Stulecia – 160m długości i wysokość 15-12m zbliżoną do proporcji jej podstawy. Również wyjście z obiektu roztacza widok na ustawione na osi wejście główne do ZOO i Halę. Żelbetowa konstrukcja Afrykarium i jego kompozytowe wielkoformatowe powłoki zewnętrzne są XXI-wieczną odpowiedzią na nowatorską w 1912r. konstrukcję Maxa Berga. Wzdłuż elewacji wejściowej zaprojektowano płytki zbiornik wodny odbijający czarną i sfalowaną lekko fasadę północną. Czarny kolor fasady jest ważny dla projektu: nawiązuje do piękna ciała mieszkańców Czarnego Lądu. Wejście zaplanowano od strony istniejącej wschodniej ścieżki, wzdłuż podcienia z podświetloną mozaiką szklaną z nazwą Afrykarium napisaną afrykańskim obrazkowym alfabetem. Koncepcja budynku Afrykarium polega na czytelnej zasadzie zgrupowania hal pięciu biotopów afrykańskich z ekspozycją zwierząt, dookoła wielofunkcyjnego, atrakcyjnego holu. Od strony południowej zlokalizowano otwarty zewnętrzny zbiornik wodny z wybiegami – ekspozycję uchatek i pingwinów, które można oglądać zarówno od zewnątrz Afrykarium, jak i z pokładu wbitego w bryłę główną „budynku -statku”.
Ścieżka zwiedzania
Wędrówkę rozpoczynamy od sali dydaktycznej – gdzie wyświetlane są filmy o afrykańskich biotopach, problemach kontynentu – biedy, głodu, suszy, wojen, chronionych gatunków zwierząt itp. Stąd światłowody zatopione w posadzce ukształtowanej z artbetonu prowadzą nas do krajobrazu plaży nad Morzem Czerwonym (Ekspozycja Morza Czerwonego), schodząc w głąb morza widzimy olbrzymi ekran z wizualizacją krajobrazu i nieba o różnych porach dnia i roku. Podziwiamy podwodną ekspozycję rafy koralowej. Podążamy w kierunku podwodnej ekspozycji rzeki Nil (Ekspozycja Nilu i Wielkich Jezior Afrykańskich) z pływającymi hipopotamami. Mijamy dodatkowe ekspozycje w akwariach wtopionych w skały, np. norę mrównika. W ciemnościach oglądamy barwną ekspozycję jezior afrykańskich i wychodzimy na taras widokowy przed wodospadami. Stąd rozpościera się widok na skały i plażę, na której odpoczywają hipopotamy, rzekę Nil i plażę jezior Malawi i Tanganika z małymi zwierzętami. My podążamy wprost na wielkie okno ekspozycji rekinów (Ekspozycja Kanału Mozambickiego), schodzimy po amfiteatralnie ukształtowanych schodach do tunelu akrylowego. Tunel podzielony jest na trzy części – pierwsza z pochyłą posadzką prowadzi nas do najbardziej atrakcyjnej części środkowej, zawieszonej jakby w wodzie, z posadzką szklaną i tunelem o ekspozycji 360 stopni! Pod nią przepływają rekiny, olbrzymie płaszczki itp. Z tunelu wychodzimy i oglądamy jeszcze w przeszkleniach basenu, dodatkowe ekspozycje ukryte w skalach. Podążamy w kierunku wraku statku: pod wodą oglądamy pływające pingwiny i uchatki (Ekspozycja Wybrzeża Namibii). Po środku znajduje się skała, która przebiła statek – w niej: ekspozycja ryb i meduz. Na górze, budynek – wrak statku jest restauracją, z której oglądamy pingwiny przylądkowe i uchatki – z trapów dookoła statku możemy prawie je dotknąć! Restauracja jest tez połączona z salą konferencyjną.
Po odpoczynku wyruszamy na ostatnią wędrówkę – prawdziwą afrykańską przygodę przeżyjemy w dżungli Kongo: tutaj możemy poruszać się dwoma niezależnymi ścieżkami, które spotykają się w podwodnym amfiteatrze, gdzie podziwiamy pływające krokodyle z wydrami i manaty (możemy się z nimi zetknąć oko w oko na linii wody). Jedna ze ścieżek polega na prawdziwym przedzieraniu się przez dżunglę, przechodzimy przez kamienie na rzece, po kładkach, w skalnych wnętrzach zaplanowano dodatkowe ekspozycje. Wchodzimy wreszcie na taras widokowy – obserwacja zwierząt i bujnej roślinności z góry, korzystamy z tej samej przestrzeni co małe ptaki, małpy, itp. Zawieszonymi na drzewach kładkami, z Jądra Ciemności – Dżungli Kongo (Ekspozycja Kongo) wydostajemy się na taras widokowy, z którego po raz ostatni możemy podziwiać hol Afrykarium, a następnie poprzez sklep z pamiątkami afrykańskimi opuszczamy budynek podziwiając Halę Stulecia, górującą nad otoczeniem.
arch. Dorota Szlachcic
Zdj. Maciej Lulko
Zdj. Maciej Lulko
Zdj. Maciej Lulko
Zdj. Maciej Lulko
Zdj. Jarosław Ceborski
Zdj. Jarosław Ceborski
Zdj. Jarosław Ceborski
Zdj. Jarosław Ceborski
