Projekt konkursowy pracowni Łosiak Siwiak Architekci to kolejna propozycja z Polski biorąca udział w prestiżowym konkursie na opracowanie koncepcji budynku Muzeum Guggenheima w Helsinkach.
Lokalizacja: Helsinki, Finlandia
Autorzy: Łosiak Siwiak Architekci
Zespół autorski: Rafał Łosiak, Bartosz Siwiak, Patryk Ławrynowicz, Diego Amores, Marcelina Kitel
Status: Projekt Konkursowy 2014
Strona organizatora konkursu: Guggenheim Helsinki Design Competition
Komunikacja i zagospodarowanie terenu
Zabudowa Guggenheim Museum zlokalizowana w północnej i środkowej części działki. Na osi zjazdu z ul. Etalaranta, w północnej granicy działki – parking (P) dla VIP, niepełnosprawnych i Staff, oddzielony od budynku zieloną strefą buforującą. Budynek nieznacznie odsunięty od północnej granicy działki aby nie przesłaniać widoku na Hotel Palace od strony Zatoki Południowej (Etelasatama). Przed wejściem głównym od stony zachodniej – Plac (E) w formie wnętrza urbanistycznego bezpośrednio sprzężonego z Tahtitornin Vuori Park. Dostęp na Plac dla pieszych od ul. Bernhardinkhatu – strona zachodnia, oraz od ul. Laivasillankatu – strona południowa. Plac przeznaczony jako miejsce spotkań, performance’ów, okresowych wystaw, instalacji, etc. Wejścia główne do budynku (1,2) z Placu, od strony Tahtitornin Vuori Park i Portu . Od strony wschodniej wejście (3), wyniesione nieznacznie powyżej poziomu nabrzeża w bezpośredniej relacji i widokiem na Zatokę. Budynek zakończony na osi ul. Bernhardinkhatu z otwarciem widokowym z tejże ulicy na Zatokę Południową. Część południowa placu przeznaczona na strefę drop-off (D), parking rowerowy oraz nowy terminal portowy (T). Terminal pokryty dachem zielonym, bezpośrednio wychodzącym z posadzki placu i wznoszącym w kierunku południowym.
Geometria budynku w odniesieniu do struktury miasta
Geometria budynku ściśle wynika z układu kompozycji urbanistycznej fragmentu miasta.
Część A – najwyższa, swoją prostopadłościenną, zwartą formą nawiązuje do zabudowy budynków w pierzei ul. Etalaranta.
Część B – forma horyzontalna, wzdłuż nabrzeża, lekko wznosząca się w kierunku południowym. Duże przeszklenia otwierające widok na Zatokę od strony wejścia głównego, lobby, cafe, restauracji oraz z auli konferencyjnej. Horyzontalny układ dobrze wpisuje się w linię nabrzeża.
Część C – jednokondygnacyjna, jednakże dość wysoka w swej części południowej. Bryła jest zwornikiem łączącym części A i B. Zwrócona w kierunku Tahtitornin Vuori Park, stanowi główne wejście do budynku, położone na Szlaku Muzeów.
Forma
Bryła ma charakter dynamiczny, składa się z trzech elementów o zróżnicowanej wysokości, gabarytach i formie, która w celu optymalizacji kubatury, wynika pośrednio z funkcji poszczególnych pomieszczeń. Jednakże ich wzajemne relacje, dialog pomiędzy trzema bryłami sprawia, iż w całości tworzy zwartą i konsekwentną kompozycję. Przypominają twór naturalny – skałę, górę lodową, fragmenty spękanej kry – elementy charakterystyczne dla krajobrazu Skandynawii. Naturalny charakter formy podkreślają również materiały zastosowane do wykończenia elewacji i posadzki Placu (E) i nabrzeża (płyty granitowe, szkło przezierne i pół-przezierne). Kamień skrzący się w słońcu, efekty odbić w fasadach szklanych, sprawiają wrażenie że budynek jest miejskim elementem krajobrazu łączącym naturę (Tahtitornin Vuori Park, Zatoka Południowa) i zabudowę miejską (pierzeja Etalaranta, Port).
Funkcja
Część A – 4-kondygnacyjna. Na parterze magazyny z dokiem rozładowczym oraz część biurowa z antresolą. Powyżej trzy kondygnacje ekspozycyjne.
Część B –2-kondygnacyjna. Zawiera strefę lobbies, restaurację, cafe-bar, sklep, wielofunkcyjną aulę konferencyjną, zaplecze kuchenne i gospodarcze.
Część C – 1-kondygnacyjna, łącząca części A i B. Część o największej wysokości w świetle pomieszczenia, stanowi wejście główne i hall Muzeum.
Funkcja poszczególnych pomieszczeń znajduje również odwzorowanie w formie budynku: -wysokość i geometryczna, zbliżona do kwadratu, forma przestrzeni ekspozycyjnych w części A jest bardzo flexible i sprzyja dowolnej aranżacji wystaw.
– podcięcie bryły pod aulą konferencyjną w części B, wynikające z jej przeznaczenia stanowi element umożliwiający lepsze sprzężenie Placu z nabrzeżem i Zatoką.
– czy wreszcie część C mająca podkreślić swoją wielkością rangę wejścia głównego i jest charakterystycznym punktem na Szlaku Muzeów.
Parametry techniczne
Powierzchnia całkowita – 11 700 m2
Wysokość – część A – 32 m, część B – 18 m, część C – 24 m
Kubatura – 52 600 m3
