Architekci z 53 krajów zgłosili do konkursu Wienerberger Brick Award 2022 rekordową liczbę 789 projektów skonstruowanych z ceramiki. Zwycięzcy zachwycili jury estetycznymi, wyrafinowanymi koncepcjami i zrównoważonymi, nowoczesnymi rozwiązaniami architektonicznymi. Pięć pracowni architektonicznych z Ekwadoru, Szwajcarii, Chin i Francji otrzymało nagrody za nowatorską ceramiczną architekturę.
Więcej informacji na temat tegorocznych zwycięskich projektów oraz zdjęcia można znaleźć na stronie: https://www.brickaward.com.
Co dwa lata odbywa się międzynarodowy konkurs Brick Award, którego celem jest uhonorowanie najbardziej kreatywnych przykładów nowoczesnej i innowacyjnej architektury z wykorzystaniem cegły ceramicznej. W tym roku firma Wienerberger wręczyła tę nagrodę po raz dziesiąty. Konkurs powstał z inicjatywy Wienerberger, aby inspirować zarówno architektów, jak i entuzjastów spoza branży do dzielenia się koncepcjami projektowymi i odkrywania nowych form budownictwa. „Niezwykle ważne jest dla nas, aby zapewnić przestrzeń dla wybitnej architektury. Szczególnie w tych burzliwych czasach tak istotne jest, abyśmy nadal koncentrowali się na zrównoważonej przyszłości. Konkurs Brick Award pomaga nam to osiągnąć. Po raz kolejny zgłoszone projekty były wyjątkowe, niepowtarzalne i innowacyjne“ – powiedział Heimo Scheuch, CEO Wienerberger AG.
W ramach dziesiątej edycji konkursu Brick Award wpłynęło 789 zgłoszeń z 53 krajów. Inicjatywa po raz kolejny udowodniła swoje międzynarodowe znaczenie, stanowiąc niezależną przestrzeń dla innowacyjnej i współczesnej ceramicznej architektury, koncentrującej się na budownictwie zrównoważonym i odpowiedzialnie korzystającym z naturalnych zasobów.
“Celem jest nie tylko znalezienie inspiracji w niezwykłych projektach, ale przede wszystkim poszukiwanie nowych ścieżek i promowanie dyskusji na temat zrównoważonych koncepcji projektowych w celu przekształcenia wizjonerskiej architektury w rzeczywistość przy użyciu ceramicznych materiałów budowlanych. Idąc za rozwojem obserwowanym w ostatnich latach, w centrum uwagi znalazły się projekty, które stanowią odpowiedź na wyzwania związane ze zmianami klimatu i zarządzaniem ograniczonymi zasobami naturalnymi. Zwycięskie projekty są przykładem tego, w jaki sposób architekci mogą sprostać rosnącym wymaganiom i ramom prawnym w zakresie ekologicznego budownictwa, efektywności energetycznej, zrównoważonego rozwoju i ochrony zabytków” – dodaje Heimo Scheuch.
Międzynarodowe jury architektów
Zwycięzcy zostali wybrani z krótkiej listy 50 projektów przez międzynarodowe Jury w składzie: Jesper Gottlieb / Dania (zdobywca nagrody Brick 20 Award za projekt „City Archive Delft”), Tina Gregorič / Słowenia, Ingrid van der Heijden / Holandia, Wilfried Kuehn / Niemcy i Brigitte Shim / Kanada.
Oceniając prace, Jury brało pod uwagę zarówno kontekst kulturowy, jak i tradycyjne lokalne metody budowlane, które stanowiły punkt wyjścia dla innowacyjnych kreacji architektonicznych. Mając na uwadze zmiany stylu życia związane z pandemią, Jury było zgodne co do tego, że po raz pierwszy należy skupić się na koncepcji dobrego samopoczucia – czy ludzie chcieliby pracować w tym budynku, spędzać w nim czas wolny lub czas z rodziną.
Jury wybrało ostatecznie 5 zwycięskich projektów w kategoriach: Feeling at Home (8 nominacji), Living Together (12 nominacji), Working Together (8 nominacji), Sharing Public Spaces (13 nominacji) i Building Outside the Box (9 nominacji). Ta ostatnia kategoria to uhonorowanie innowacyjnych koncepcji i zastosowania cegieł, nowych technik budowlanych, produktów produkowanych na zamówienie czy nowych form ornamentyki.
Brick Award 22 – budownictwo wybiegające w przyszłość
Nagrody otrzymały projekty z całego świata, które zachwyciły jury nowatorską koncepcją projektową i architektoniczną, pomysłowym i innowacyjnym wykorzystaniem cegły, a także wysoką jakością estetyki, formy i wzornictwa. Zwycięzcami zostały następujące projekty:
Kategoria „Sharing public spaces”: Jingdezhen Imperial Kiln Museum (Chiny)
Lokalizacja: Jingdezhen, Chiny
Architekt: Studio Zhu Pei, Architectural Design & Research Insitute of Tsinghua University
Prawa autorskie: Schranimage, Studio Zhu Pei
Miasto Jingdezhen w Chinach ma bogatą historię produkcji porcelany. Muzeum Pieca Cesarskiego zostało zaprojektowane przez Studio Zhu Pei, tuż obok ruin z czasów dynastii Ming. Kompleks muzealny składa się z ośmiu parabolicznych ceglanych sklepień, w tym dwóch naziemnych i pięciu podziemnych sal wystawowych. Cygarowate sklepienia różnią się nieco wysokością, długością i krzywizną, a wzorowane są na formach tradycyjnych pieców. Są one rozmieszczone obok siebie na terenie obiektu w nieco ciasnym skupisku o orientacji północ-południe. Budynki są poprzecinane dziedzińcami, przez które do piwnic wpada światło dzienne. Na wyższych piętrach dostaje się ono przez otwarte lub przeszklone zakończenia sklepień, poziome szczeliny świetlne nad podłogą oraz szczeliny w ścianach i przez świetliki przypominające otwory dymowe pieca. Konstrukcja muzeum nawiązuje również do porcelanowego dziedzictwa miasta. Sklepienia składają się z dwuwarstwowych ścian ceglanych zbudowanych w tradycyjny sposób, a następnie wypełnionych betonem. Wykorzystano tu 2,8 miliona cegieł, będących mieszanką nowych i odzyskanych z rozbiórki pieców. Ten niezwykły projekt oferuje wszystko, czego wymaga się od przestrzeni publicznej, i w pełni zasłużył na to, by zostać zwycięzcą nie tylko w kategorii „Sharing public spaces”, ale także otrzymać Nagrodę Główną.
Kategoria „Feeling at home „: The House that Inhabits – produktywne mieszkalnictwo miejskie (Ekwador)
Lokalizacja: Babahoyo, Ekwador
Architekt: Natura Futura
Prawa autorskie: José Fernando Gómez
Kolektyw architektoniczny Natura Futura uważa projekt „The House that Inhabits” znajdujący się w Babahoyo w Ekwadorze, za deklarację: deklarację sprzeciwu komercjalizacji miasta i marginalizacji ludzi, ale także taką, która nadaje cegle funkcję symbolicznego materiału budowlanego. Ten tradycyjny budulec często przypisywany jest biedniejszym grupom społecznym – jest ukrywany, tynkowany i zamalowywany. Architekci chcą, aby ten projekt zaprezentował i odkrył wartość cegły jako materiału do budowy tętniącego życiem miasta. Budynek nawiązuje do tradycyjnych domów latynoamerykańskiego miasta, które nadal można spotkać w Babahoyo i w pełni wykorzystuje działkę o wymiarach 30×12 metrów. Na parterze znajduje się przestrzeń handlowa, a na piętrze apartament i pięć pokoi, w których mieści się placówka edukacyjna. Okna dachowe i wąski korytarz wzdłuż ścian zewnętrznych wpuszczają do środka światło dzienne. Konstrukcja dachu wykonana jest z drewna – kolejnego materiału kojarzącego się z ubóstwem. Zakres tego projektu wykracza daleko poza szkielet budynku. Zwraca on uwagę na drobne inicjatywy, które poszerzają definicję budynków o mieszanym przeznaczeniu i w ten sposób pozytywnie wpływają na jakość życia miejskiego w centrum nowoczesnego miasta. Połączenie nieszablonowej organizacji przestrzennej i dobranych materiałów sprawia, że „The House that Inhabits” jest prawdziwym wyznaniem wiary.
Kategoria „Living together”: 88 mieszkań + 1 lokal na działalność handlową – Rue Danton, Pantin (Francja)
Lokalizacja: Pantin, Francja
Architekt: Avenier Cornejo Architects
Prawa autorskie: Schnepp Renou
W Pantin, na północno-wschodnich przedmieściach Paryża we Francji, architekci z biura Avenier Cornejo wznieśli trzy budynki nad Canal de l’Ourcq. Mieszczą one łącznie 88 mieszkań rozmieszczonych półkoliście i otaczających mały dziedziniec, który wychodzi na kanał. Trzeci blok znajduje się po zachodniej stronie ulicy: ma jedną dodatkową kondygnację i powierzchnię handlową na parterze. Wszystkie trzy budynki mają mniej więcej takie same proporcje, ale projekt każdego z nich jest uzależniony od kształtu działki i orientacji względem kanału. Ręcznie formowane cegły zostały ułożone z wiązaniem wozówkowym z pustymi spoinami. Sekcje okienne są osadzone w kontrastującym wiązaniu flamandzkim, a cegły nad oknami są nieco zagłębione, aby stworzyć efekt reliefu. Architekci wybrali trzy kolory cegieł jako nowoczesną odpowiedź na bladożółty kolor młynów mącznych Grands Moulins de Pantin, zbudowanych w 1884 r. i położonych nieco dalej na zachód wzdłuż kanału. Również metal, z którego wykonano ramy okienne i balustrady, ma inny kolor w każdym bloku: czerwoną cegłę uzupełniają szare metalowe detale, jasnoszare cegły – zielone, a ciemnoszare – brązowe. Tymi samymi cegłami wyłożono również ścieżkę, która wije się wśród starych drzew w ogrodzie. Całość stanowi udaną syntezę jedności i różnorodności.
Kategoria „Working together”: 2226 Emmenweid (Szwajcaria)
Lokalizacja: Emmenbrücke, Szwajcaria
Architekt: Baumschlager Eberle Architekten
Prawa autorskie: René Dürr
Nazwa „2226 Emmenweid” pochodzi od koncepcji technologii budynku, która zapewnia stabilną temperaturę wewnątrz biurowca – od 22 do 26 stopni Celsjusza. Nowy, czteropiętrowy budynek zaprojektowany przez biuro Baumschlager Eberle Architekten w Emmenbrücke w Szwajcarii wyróżnia się jasnym tynkiem wapiennym i regularnym rozmieszczeniem dużych okien osadzonych głęboko w ścianach. Jego bryłę podkreśla czterospadowy dach o zlicowanych krawędziach. Wgłębienie w elewacji tworzy zaskakującą linię poziomą, która nadaje strukturę masywnej bryle i łączy ją z sąsiednimi budynkami. Koncepcja planu piętra jest prosta i zaprojektowana tak, aby pomieścić wiele różnych zastosowań. Rdzeń wewnętrzny zawiera schody, pomieszczenia sanitarne i aneksy kuchenne. Jest on otoczony szeroką wielofunkcyjną przestrzenią, bez nośnych ścian działowych, którą można dzięki temu elastycznie konfigurować do różnych zastosowań. Konstrukcja ścian składa się z dwóch warstw cegieł, każda o grubości 36,5 cm. Jedna to ściana nośna i izolacyjna, druga to izolacyjna. Zastosowano niewypełniane duże pustaki ceramiczne, które zapewniają skuteczną dyfuzję pary wodnej i mają wysoką izolacyjność termiczną, co w znacznym stopniu przyczynia się do stabilności mikroklimatu wewnątrz budynku. Oprócz swoich walorów przestrzennych i atmosferycznych, budynek „2226 Emmenweid” pokazuje, że w komercyjnym budownictwie biurowym możliwe jest nowe myślenie – myślenie, które koncentruje się na czynniku czasu i przezwyciężaniu zwyczajów ery mechanicznej: długiej żywotności, oraz całorocznej i całodziennej stabilności mikroklimatu i temperatury.
Kategoria „Building outside the box”: Tsingpu Yangzhou Retreat (Chiny)
Lokalizacja: Shanghai, Chiny
Architekt: Neri&Hu Design and Research Office
Prawa autorskie: Pedro Pegenaute
W tym miejscu mieszkali kiedyś rybacy i rolnicy. Przed rozpoczęciem budowy znajdował się tam magazyn i kilka małych domków. Na życzenie klienta, struktury te zostały częściowo zachowane i wpływają na tożsamość projektu. Projektantom udało się połączyć domki z luksusowym hotelem dzięki nawiązaniu do tradycyjnej architektury chińskiej. Na całym terenie ułożono siatkę, która nawiązuje do tradycyjnych chińskich domów z dziedzińcami i łączy z sobą istniejące budynki. Z wyjątkiem dwupiętrowego domu na dziedzińcu, w którym mieści się biblioteka i kilka pokoi gościnnych, wszystkie budynki w obrębie matrycy są jednopiętrowe. Ceglane ściany otaczają wszystkie obszary funkcjonalne, w tym cztery ogrody. Mur jest częściowo zamknięty, a częściowo otwarty. Otwory w ścianach oferują widoki na patia recepcji, restauracji i pokoi gościnnych. W miarę przechodzenia przez budynek, otwierają się wielopłaszczyznowe przestrzenie i choreograficzne widoki na wewnętrzne i zewnętrzne krajobrazy – łącząc niebo z ziemią. Ten zwycięski projekt w kategorii „Building outside the box” nawiązuje do tradycyjnej architektury regionu oraz wykazuje silne zaangażowanie w zrównoważony rozwój i odpowiedzialność za środowisko naturalne poprzez recykling i ponowne wykorzystanie odzyskanych cegieł.
