Przedstawiony projekt jest Pracą Dyplomową wykonaną w 2014 roku na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Tematem projektu jest koncepcja Nowego Oceanarium wraz z zagospodarowaniem Końca Molo południowego w Gdyni. Projekt Mikołaja Adamusa otrzymał doroczną Nagrodę SARP im. Zbyszka Zawistowskiego Dyplom Roku 2015.
Promotor: Mgr Inż. Arch. Jacek Droszcz, Dr Hab. Inż. Arch. Krystyna Pokrzywnicka
Recenzent: Dr Inż. Arch. Agnieszka Blażko
Autor: Mikołaj Adamus
Uczelnia: Wydział Architektury Politechniki Gdańskiej
Więcej informacji o projekcie: Nowe Oceanarium
Idea projektu
Główną ideą projektu jest nie tyle stworzenie budynku, co próba wygenerowania miejsca. Molo Południowe jest przestrzenią o wyjątkowym charakterze. Jego zakończenie, natomiast, jest zdecydowanie najważniejszym jego punktem. Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego zakłada, ze koniec mola powinien pozostać niezabudowany. Pojawia się jednak pytanie. Jak spowodować by ludzie chętniej spędzali na tym obszarze czas?
Budynek Plac
Oprócz wzmocnienia tożsamości miejsca istnieje potrzeba zaktywizowania obszaru końca molo i stworzenia tam atrakcji, która przyciągnie tam więcej ludzi. Natomiast z pewnością, nie jest to miejsce na budynek ikonę. Jest to miejsce na obiekt bardzo zwyczajny, który nie odciągnie uwagi od otaczającego morza i krajobrazu. Jest to miejsce na architekturę podporządkowaną funkcji, pozbawioną zbędnego detalu. Wynika to z tego, że w tym miejscu najważniejsi są ludzie, ich interakcje i ich otoczenie. Proponowany obiekt składa się z czterech głównych zależnych od siebie części: podniesienia, części nad placem, dachu, i części pod placem. Dopiero zestawienie tych elementów powoduj, że możliwe jest pełne wykorzystanie potencjału tego miejsca .
Podniesienie
Zakończenie molo zostaje podniesione o 2 metry w stosunku do obecnego stanu. Obszar placu podniesiony zostaje jedynie o konieczną wysokość, by ponownie można było korzystać z widoku na końcu Molo Południowego i żeby wędrówka miała swój cel. Część nad placem: Część nad podniesieniem jest formą placu, ochronionego przed warunkami atmosferycznymi. Jednocześnie z części nad placem dostępne są zaoczenia do tego, co dzieje się pod nim
Dach
Dach stanowi dodatkowy taras widokowy. Jest to rodzaj kolejnego, odkrytego tym razem placu na podwyższeniu, który umożliwia obserwację rozległego widoku, na przykład podczas regat, które często odbywają się w Gdyni. Część pod placem: Podniesienie placu stanowi pretekst do wykreowania w tym miejscu funkcji, która może przyciągnąć na koniec pirsu nowych użytkowników, jak również zainteresować osoby, które już się tam znajdują.
Transparentność
Uzyskanie jak największej przezierności było najważniejszym założeniem górnej części budynku. Ideą było uzyskanie efektu, by użytkownik czuł się jak na osłoniętym od warunków atmosferycznych placu. Natomiast dla obserwatora z zewnątrz budynek miał stanowić jak najmniejszą przeszkodę dla obserwowania widoków. W nocy natomiast, szklane elewacje budynku działałyby jak lampa rozświetlając przestrzeń dookoła.
Elastyczność
Poza przeziernością, drugim aspektem górnej części budynku była elastyczność. Obiekt w przypadku normalnego użytkowania powinien być jak najbardziej przezroczysty, ale powinien posiadać również niezbędne zaplecze do organizowania różnego rodzaju imprez okolicznościowych, takich jak: wykłady, wystawy czy bankiety.
Nowe Oceanarium
Akwarium na Molo Południowym to obowiązkowy punkt w zwiedzaniu każdego turysty i wycieczki szkolnej podczas wizyty w Gdyni. Władze oceanarium zaczęły rozważać rozbudowę obiektu by wprowadzić do programu nowe atrakcje. Czas jednak zastanowić się, czy zamiast rozbudowywać budynek, który nie do końca spełnia wymogi współczesnego oceanarium, nie zbudować nowego obiektu, którego struktura i atrakcje są na europejskim poziomie.
Fibonacci i Złote Proporcje
Podczas projektowania swojego obiektu projektant starał się, wzorem wielkich architektów, wykorzystać złote proporcje oraz ciąg Fibonacciego do wytworzenia linii kompozycyjnych, decydujących o podstawowym wyrazie geometrii mojego budynku. Proporcje te wykorzystane zostały zarówno przy tworzeniu rzutów jak i elewacji budynku . Wydało się to jeszcze bardziej na miejscu ze względu na powiązanie funkcji obiektu z naturą.
Co ciekawe, spirala ta jest czymś co występuje w naturze. W uformowaniu galaktyk, kształtach huraganów, w muszlach, jak również w roślinach. W kształtach wielu roślin widać linie spiralne. Na przykład na owocu ananasa 8 takich linii biegnie w jedną stronę, a 5 lub 13 w przeciwną. Na tarczy słonecznika może się krzyżować 55 spiral z 89-ciu. Również różyczki kalafiora ułożone są spiralnie w tym porządku.
