W ostatnich dniach rozstrzygnięto konkurs na opracowanie koncepcji architektoniczno-urbanistycznej Rozbudowy Muzeum Czynu Powstańczego w Górze Św. Anny. Wzgórze św. Anny to miejsce o wielopoziomowym i wielowymiarowym znaczeniu. Łączy w sobie piękno naturalnego krajobrazu ziemi Śląska Opolskiego oraz skomplikowaną historię jego mieszkańców. I nagrodę w konkursie zdobył zespół pracowni P2PA. Jury konkursu doceniło wkopanie nowej kubatury w ziemię i znaczne jej ukrycie poniżej poziomu terenu, które pozwoliło na odsłonięcie istniejącego Domu Polskiego i wykorzystanie w pełni walorów jego architektury. Program funkcjonalny został rozplanowany w tym istniejącym budynku i dodanych prostopadłościanach, utopionych w krajobrazie zarówno poprzez fizyczne zagłębienie w gruncie, jak i poprzez użycie kamiennego wykończenia ścian zewnętrznych i zielonych stropodachów łączących się z otaczającym terenem porośniętych roślinnością.
Konkursu na opracowanie koncepcji architektoniczno-urbanistycznej Rozbudowy Muzeum Czynu Powstańczego w Górze Św. Anny
1 miejsce w konkursie: P2PA Sp. z o.o.
Skład zespołu autorskiego: Aleksander Blicharski, Paweł Floryn, Łukasz Kaczmarek, Maciej Marszał, Jakub Podgórski, Maciej Popławski
Zwycięski projekt rozbudowy Muzeum Czynu Powstańczego w Górze Św. Anny
Koncepcja projektowa w spójny sposób wiąże ze sobą dwie rzeczywistości kładąc nacisk zarówno na aspekt przyrodniczy jak i antropogeniczny. Celem projektu jest odzwierciedlenie w obiekcie symboliki powstań w sposób, który nie zakłóci relacji z otaczającym krajobrazem ani go nie zdominuje. Projektowana przestrzeń opowiada o przyrodniczym dziedzictwie miejsca i wspólnej walce powstańczej, a patrząc w przyszłość staje się miejscem integrującym i budującym tożsamość w oparciu o wspólną historię i bogactwo naturalne ziemi Śląska Opolskiego.
Projektowany obiekt wykorzystuje i uwydatnia walory otaczającej przyrody oraz podkreśla wagę istniejącego Domu Polskiego. Podchodzi z szacunkiem do bezpośredniego otoczenia oraz stara się współgrać z kontekstem. Pozwala na obcowanie z naturalnym krajobrazem i daje przestrzeń, w której może wybrzmieć historyczne znaczenie zabytkowego budynku.
Patrząc w dół wzgórza nowa część budynku jest prawie niewidoczna, stopniowo i delikatnie wyłaniając się ze stoku. Platformy zatapiają się w zieleni i opadają wraz z naturalnym spadkiem co pozwoliło na wprowadzenie liniowych, charakterystycznych doświetleń ich wnętrz.
Rozbudowa Muzeum została zaprojektowana w oparciu o szacunek nie tylko dla skali i charakteru zabudowań w obszarze góry Św. Anny, ale również dla historycznego budynku. Wykorzystuje ona i uwydatnia walory otaczającej przyrody oraz podkreśla wagę istniejącego Domu Polskiego, dając przestrzeń, w której może wybrzmieć jego historyczne znaczenie.
Niepowtarzalny i inspirujący charakter budynku ogniskuje w sobie aspekt przyrodniczy i historyczny. Obiekt o otwartej strukturze zewnętrznej zdaje się bezpośrednio łączyć z zielenią, która przepływa między jego otwarciami i po jego powierzchniach. Wyłaniające się z łąki niskie ściany z naturalnego, lokalnego wapienia tworzą kompozycję nawiązującą do ruralistycznych układów i przywodzą na myśl miejsca możliwych zdarzeń historycznych.
