Jednoetapowy konkurs architektoniczny na opracowanie koncepcji urbanistyczno-architektonicznej dla zad. pn.: Rewitalizacja nieruchomości przy ul. Rwańska 2/Rynek 15 oraz Rwańska 4/Rynek 14/Grodzka 1 wraz z rewitalizacją Placu Rynku W Radomiu.
I Nagroda w konkursie: WXCA – Pracownia Architektoniczna
Zespół projektowy: Szczepan Wroński, Michał Czerwiński, Anna Majewska
Typ: Obiekt użyteczności publicznej
Inwestor: Gmina Miasta Radomia
Lokalizacja: Radom, Polska
Data: 2015 r.
Uzasadnienie Jury:
Praca oferuje rozwiązanie charakteryzujące się wrażliwością przestrzenną i estetyczną. Osnową jest szacunek dla stanu istniejącego, który uwidacznia się w minimalistycznej formie interwencji. Nowe elementy zabudowy kwartału (kamienicy Deskurów) zdają się spełniać zaledwie potrzeby utylitarne – w możliwie najmniejszym stopniu podporządkowane są architektonicznej kreacji, co w opinii Sądu Konkursowego tworzy korzystne tło dla historycznej, zabytkowej substancji. Podobnie, pawilon mieszczący w sobie ruiny ratusza jest zaprojektowany jako forma neutralna, powściągliwa, korzystnie kontrastująca zarówno z samymi ruinami jak i z historyczną zabudową Rynku.
Skład sądu konkursowego:
arch. Jerzy Szczepanik – Dzikowski – przewodniczący sądu konkursowego
arch. Wojciech Gęsiak – zastępca przewodniczącego sądu
arch. Tadeusz Derlatka – członek sądu
Marek Figiel – członek sądu
Tomasz Tyczyński – członek sądu
arch. Mariusz Antos – członek sądu (sędzia referent)
Opis koncepcji
Głównym celem projektu jest wyeksponowanie wysokich walorów historycznych i estetycznych zabytkowego obszaru Miasta Kazimierzowskiego w Radomiu oraz wprowadzenie niezbędnej infrastruktury technicznej umożliwiającej stworzenie atrakcyjnego programu kulturalnego i rekreacyjnego, animującego życie rynku – serca średniowiecznego miasta.
Rekonstrukcja, przebudowa oraz rozbudowa podziemia zabytkowych kamienic utworzy elastyczny układ przestrzenny dla funkcjonowania w tej zabytkowej tkance, nowoczesnego, zintegrowanego muzeum / centrum kultury.
Rynek.
Zaproponowano pokrycie płyty placu jednorodną, kamienną nawierzchnią wydobywając regularną formę miejskiego rynku z centralnie zlokalizowanym, pomnikiem oraz przeziernym, szklanym pawilonem stanowiącym zadaszenie fundamentów dawnego ratusza. We wschodniej części – pod płytą placu zlokalizowano dwupoziomowy, podziemny parking wkomponowany w układ istniejących drzew. Wjazd do podziemnego garażu oraz niezbędne wyjścia zaprojektowano w obwodzie rynku. W ten sposób jego wschodnia część stanowi elastyczną, reprezentacyjną – otwartą przestrzeń umożliwiającą organizację miejskich imprez. Zagospodarowanie zachodniej części pawilonem ekspozycyjnym oraz otaczającymi – istniejącymi drzewami – tworzy bardziej kameralną, zieloną, scenerię dla odpoczynku i kontemplacji miejskiego, zabytkowego krajobrazu.
Pawilon na Rynku.
Ważnym elementem koncepcji jest udostępnienie wykopalisk fundamentów średniowiecznego ratusza oraz studni i ich atrakcyjna prezentacja w kontekście innych, radomskich zabytków z tego okresu. W tym celu zaproponowano na placu lokalizację pawilonu – zadaszenia archeologicznych znalezisk, rozbudowanego o podziemną galerię. Forma obwodowej rampy wokół wykopaliska stopniowo sprowadza odwiedzających do podziemia budując wyjątkowy nastrój zagłębiania się w historię średniowiecznego miasta.
Kamienica Deskurów.
Główną ideą koncepcji przebudowy zabytkowego obiektu na potrzeby Muzeum jest podkreślenie wysokich walorów estetycznych budowli i otoczenia – staromiejskiego rynku, oraz stworzenie nowoczesnego, funkcjonalnego obiektu muzealnego, oferującego atrakcyjny program wewnętrznych i plenerowych ekspozycji, widowisk i rozmaitych imprez związanych z historią, edukacja, sztuką i rekreacją.
Ważnym aspektem w kształtowaniu koncepcji jest zachowanie i odtworzenie wartościowych historycznie i architektonicznie elementów budowli i otoczenia. Planuje się przywrócenie oryginalnej formy zabytkowej zabudowy oraz odtworzenie oryginalnej stolarki, kolorystyki oraz detalu na podstawie materiałów archiwalnych oraz analogii.
Forma przekrycia dziedzińca.
Oszczędna, regularna forma przekrycia harmonizuje podziałami ze strukturą historycznej zabudowy. Przeszklenie zostało pomyślane jako nie zwracające na siebie uwagi zadaszenie, dające poczucie kontaktu z zewnętrzem, eksponujące widok na kościelną wieżę. Rytmiczne podziały smukłej, stalowej konstrukcji nadają wnętrzu elegancki, uniwersalny styl.
