Konkurs na opracowanie koncepcji nowego Muzeum Guggenheima w Helsinkach, w Finlandii
Dwuetapowy konkurs na Muzeum Guggenheima w Helsinkach to jeden z największych konkursów architektonicznych ostatnich lat w Europie. Do organizatora wpłynęło 1715 propozycji konkursowych z 77 państw. W grudniu zakończył się pierwszy I etap konkursu – jury wybrało 6 projektów zakwalifikowanych do II etapu.
Z Polski wysłanych zostało około 40 prac konkursowych. Jedną z polskich propozycji nadesłanych na konkurs jest koncepcja Muzeum Guggenheima autorstwa pracowni S.LAB Architektura oraz Bielenis Architektura ze Szczecina.
Lokalizacja: Helsinki, Finlandia
Autorzy:
+ S.LAB architektura / Tomasz Sachanowicz
+ Bielenis Architektura / Szymon Bielenis, Joanna Borek
Status: Projekt Konkursowy 2014
Strona organizatora konkursu: Guggenheim Helsinki Design Competition
Muzeum w kontekście miasta
Muzeum sztuki jest współczesną katedrą kultury, która zastępuje dziś sacrum. Dawniej to Kościół był fundatorem najwspanialszych budowli – w obecnych czasach rolę tę przejęły instytucje kultury i sztuki. Ten stan rzeczy jest odzwierciedlony w panoramie miasta. Skala nowego muzeum nawiązuje do wysokości tradycyjnie wyróżniających się w panoramie Helsinek świątyń.
Sekwencja przestrzeni publicznych – publiczny szlak przez muzeum
Ważnym założeniem projektu była maksymalizacja przestrzeni publicznej. Propozycja nie ogranicza się do wygenerowania ledwie ikonicznego, rzeźbiarskiego budynku, chcemy rozszerzyć przestrzeń publiczną i wykorzystać zalety działki (lokalizacja na nabrzeżu, widoki, bliskość parku). Ograniczyliśmy rozmiar parteru budynku tak, aby zostawić jak najwięcej powierzchni wolnej od zabudowy. Dodaliśmy kolejne poziomy dostępne dla publiczności na tarasie rozcinającym bryłę w poziomie oraz na płaskim dachu. Na taras oraz na dach ludzie są transportowani publicznymi schodami ruchomymi. Sekwencja przestrzeni publicznych zaczyna się od parku, znajduje kontynuację w moście pieszym przerzuconym między ruchliwą ulicą (odcinającą park od nabrzeża) a pokładem dla pieszych, z którego poprzez amfiteatralne schody dochodzi do placu wejściowego muzeum z bezpośrednim dostępem do nabrzeża. Z pokładu dla pieszych schodami ruchomymi można wjechać na taras pomiędzy i taras dachowy, które są w pełni publiczne i dostępne bez biletów niezależnie od godzin funkcjonowania muzeum. Jest to element projektu w którym miasto może połączyć siły z Fundacją Guggenheima przy tworzeniu tego typu budynku.
Forma
Forma budynku odzwierciedla myśl, że świat jest już na tyle skomplikowany, że my powinniśmy go raczej upraszczać niż komplikować jeszcze bardziej. Absolutna, podstawowa forma sześcianu została delikatnie zniekształcona poprzez wyciągnięcie narożników. Ten prosty zabieg miał uczynić budynek rozpoznawalnym, niezapomnianym i unikalnym. Znaczne gabaryty budynku muzeum są zniwelowane jego refleksyjną skórą, która działa jak lustro dla miasta, podobnie jak pobliska powierzchnia wody zatoki.
Fasady odbijające otoczenie są stale zmienne – absorbują obraz miasta zmieniający się wraz z pogodą, porami dnia i dynamiką transportu. Żywa i eteryczna powierzchowność budynku odnosi się do samej sztuki współczesnej.
Wstawieniu w miasto struktury o tak znacznych rozmiarach zawsze towarzyszyły i towarzyszyć będą liczne dyskusje, w tym przypadku bryła jest niemal niezauważalna.
Elementy programowo-przestrzenne – organizacja wewnętrzna
Budynek muzeum zorganizowany jest wokół trzech głównych elementów programowo-przestrzennych
- Wielki Hol Wejściowy z antresolą i Wielkimi Schodami, które są kontynuacją amfiteatralnych schodów z zewnątrz budynku.
- Prostokątne Atrium / Przestrzeń Wielofunkcyjna z galeriami i rampą do komunikacji pomiędzy poziomami galerii.
- Okrągłe Atrium z dwoma poziomami dużych i małych przestrzeni wystawienniczych połączonymi spiralnymi rampami. Okrągłe Atrium ma specjalnie zaprojektowany sufit zapewniający oświetlenie odbitym i rozproszonym światłem naturalnym. Pozostałe elementy programu zorganizowane są pomiędzy opisanymi powyżej głównymi przestrzeniami. Szerokie trakty komunikacji doskonale nadają się do wszelkiego rodzaju niezaprogramowanych / nieprzewidzianych happeningów i wydarzeń.
Konstrukcja
Wytrzymałość zapewnia budynkowi przestrzenna klatka stalowa wisząca na dwóch trzonach z betonu zbrojonego i wspierana przez dodatkowe słupy żelbetowe. Ściany kondygnacji technicznych to kratownice Vierendeela usztywniające całą strukturę.
Materiały
Obudowa budynku:
polerowana stal nierdzewna, lustra weneckie w obszarach wymagających doświetlenia / widoków na zewnątrz. Materiał tarasów: drewno naturalne.
Wykończenie wewnętrzne:
drewniane podłogi, drewno, szkło, stal nierdzewna, płyta g-k.
Rozwiązania przyjazne środowisku
Użycie materiałów poddających się recyklingowi: stali i drewna.
Gromadzenie i wykorzystanie deszczówki z tarasu dachowego do spłukiwania toalet.
System ogrzewania i chłodzenia budynku wspomagany geotermalnie. System fasady zapewniający wentylację naturalną.
