Ośrodek agroturystyczny w Teleśnicy Sannej to projekt dyplomowy Jakuba Lazarowicza wykonany pod kierunkiem Rafała Mazura na Wydziale Budownictwa, Inżynierii Środowiska i Architektury Politechniki Rzeszowskiej.
Tematem opracowania jest projekt ośrodka znajdującego się w Bieszczadach, w bezpośredniej bliskości Zalewu Solińskiego. Zespół budynków składa się z pawilonu służącego jako bacówka oraz grupy domków letniskowych. Pawilon jest obiektem wielofunkcyjnym, ma służyć przede wszystkim jako schronienie dla ludzi i zwierząt. Domki zaś kształtem przypominają okoliczne świerki, ich bryła dzięki dużym przeszkleniom znika na tle wysokich drzew. Budynki czerpią inspirację z naturalnego otoczenia i są doskonałym uzupełnieniem bieszczadzkiego krajobrazu.
„Ośrodek agroturystyczny” w Teleśnicy Sannej | Praca dyplomowa magisterska
Autor: Jakub Lazarowicz
Promotor: dr inż. arch. Rafał Mazur
Uczelnia: Politechnika Rzeszowska im. Ignacego Łukasiewicza
Rok obrony: 2018
Idea
Celem autora było stworzenie zespołu budynków o formie nacechowanej niespotykanie mocnym zharmonizowaniem z otaczającą naturą, starano się zatem w możliwie minimalnym stopniu ingerować w istniejącą tutaj faunę i florę. W założeniu więc, projektowane obiekty miały niejako znikać w naturalnym otoczeniu pastwiska oraz lasu. Nawiązanie dialogu z naturą umożliwia doskonała synergia, formy i funkcji.
Domki letniskowe
Całokształt inspirowany był między innymi wyglądem turystycznej płachty biwakowej oraz żagle łodzi pływających po Zalewie Solińskim. Objawia się to w szczególności gdy obserwator patrzy na grupę budynków z boku, wydają się one być czarnymi żaglami poruszającymi się pośród drzew. Stojąc na wprost dostrzec można wyraźne podobieństwo do naturalnej formy świerków rosnących w tle.
Strzelista bryła zaakcentowana została dodatkowo detalem w postaci dachówek krawędziowych, osłaniających ogromne, frontowe przeszklenie. „Rozstrzępione” kontury dachu nadają bryle agresywnego charakteru, natchnieniem w tym przypadku był równie dynamiczny obrys świerkowych szyszek. Dachówki zostały zaprojektowane i ułożone w taki sposób, by pogłębić właściwy odbiór bryły. Dzięki pionowemu rozkładowi funkcjonalnemu możemy jeszcze lepiej odczuwać poszczególne warstwy otaczającego nas lasu.
Pawilon bacówka
Pawilon – akcent w krajobrazie i punkt orientacyjny.
Obiekt o funkcji zbliżonej do klasycznej bacówki, został zaprojektowany w wyższej części działki. Obiekt podzielono na dwie, niezależne części. Pierwsza z zapleczem dla pasterzy i turystów, druga dla zwierząt. Swobodny plan, kojarzyć się może z literą S.
Konstrukcję z drewna klejonego stanowi promienisty układ ram trójkątnych o zmiennym kształcie. Inspiracją dla jej formy była górska grota skalna – naturalne schronienie owiec.
Autor nawiązał do natury poprzez „rozcięcie”, uniesienie esowatej kalenicy i „wyrwanie” części terenu. Otrzymano w ten sposób dwie wnęki – jaskinie.
Nie bez znaczenia pozostają kierunki otwarć. Jedno zlokalizowane od strony łąki, umożliwia obserwowanie krajobrazu i wypasu owiec przez osoby odpoczywające wewnątrz obiektu. Drugie zaś, znajduje się od strony lasu i ułatwia dostęp zwierzętom szukającym schronienia przed trudnymi warunkami atmosferycznymi, słońcem i dużym wiatrem.
Całość, dla lepszej integralności z otoczeniem, przekryta została stropodachem zielonym by z czasem został on zarośnięty okolicznymi gatunkami traw. Jeden z boków dachu płynnie schodzi poziomu terenu, co umożliwia wykorzystanie struktury jako nieformalnego amfiteatru – tarasu widokowego dla turystów. Rzut dachu praktycznie w całości pokrywa się z obrysem przyziemia, dzięki czemu minimalizuje się oddziaływanie na środowisko.
