Konkurs na opracowanie koncepcji architektoniczno – urbanistycznej Parku Naukowo – Technologicznego w Opolu.
Projekt konkursowy
Projekt konkursowy: 81.WAW.PL sp. z o.o.
Data: Lipiec 2012
Lokalizacja: Opole
Zespół autorski:
Anna Paszkowska-Grudziąż, Rafał Grudziąż, Łukasz Groszewski
UZASADNIENIE PROJEKTOWANYCH ROZWIĄZAŃ – UZUPEŁNIENIE INFORMACJI O PRZYJĘTYCH ROZWIĄZANIACH NIE PRZEDSTAWIONYCH W CZĘŚCI GRAFICZNEJ
Przedmiotem opracowania jest koncepcja architektoniczno – budowalna Parku Naukowo-technologicznego w Opolu na terenie o powierzchni 2,3 hektara, należącym do miasta Opole, znajdującym się w dzielnicy Opole Bierkowice, w sąsiedztwie wałbrzyskiej strefy ekonomicznej oraz centrum sportu. Obszar obejmuje działki nr 12/6,13/7, 112, 116.
Teren inwestycji od strony południowej sąsiaduje z Centrum Handlowym Karolinka. Na działce od zachodu znajduje się obecnie budowane Centrum Wystawienniczo – Kongresowe (CWK). Teren jest płaski i nieogrodzony. Teren inwestycji znajduje się w sąsiedztwie ul. Wrocławskiej – drogi dojazdowej do autostrady A4 w kierunku zachodnim i do centrum miasta w kierunku wschodnim. Dojazd do terenu Parku przewiduje się od strony zachodniej. Dojazd od strony południowej będzie możliwy dopiero po wykupieniu przez miasto działek nr 33/15, 33/19 (teren prywatny). Na etapie konkursu dojazd od tej strony należy traktować wyłącznie jako rozwiązanie wariantowe.
Celem niniejszego opracowania jest stworzenie przyjaznego, funkcjonalnego i nowoczesnego miejsca, które będzie sprzyjało rozwojowi naukowemu i technologicznemu przyszłych użytkowników, przy założeniu racjonalnie ekonomicznego kosztu realizacji i eksploatacji obiektu.
Każdy budynek, a w szczególności obiekty publiczne powinny być charakterystycznymi budynkami o wysokim walorze architektonicznym. Proponowana koncepcja kompleksu Parku Naukowo-Technologicznego w Opolu ma na celu połączenie 5 etapów inwestycji / BUDYNEK INKUBATOR, BUDYNEK LABORATORYJNO – DOŚWIADCZALNY, BUDYNEK BADAŃ NAUKOWYCH, BUDYNEK DLA FIRM WYSOKICH TECHNOLOGII, STREFA INTEGRACJI/ w jedną spójną formę, tak aby w momencie ukończenia 5 etapu, uzyskać jednolity w charakterze budynek.
Dlatego powstała idea budynku w kształcie pierścienia z wewnętrznym patio. Pierścień to budynek, a wnętrze, czyli Patio stanowi zewnętrzną Strefę Integracji. Pierścień został podzielony na cztery niezależnie funkcjonujące budynki z niezależnymi wejściami z zewnątrz. Każdy budynek stanowi odrębną całość / są oddylatowane od siebie/ i jest niezależny funkcjonalnie. Budynki są połączone ze sobą wspólną komunikacją. Daje nam to możliwość swobodnego przejścia przez wszystkie części, bez konieczności wychodzenia na zewnątrz. W strefach wejściowych zaproponowano lokalizację wewnętrznych Stref Integracji. Są to dwukondygnacyjne przestrzenie, które mają bezpośredni kontakt z „Patio”, czyli zewnętrzną Strefą Integracji.
Sama nazwa inwestycji – Park Naukowo-Technologiczny – budzi skojarzenia z zielenią, drzewami, naturą, relaksem, ciszą czy odpoczynkiem. Ten szczególny walor ma swoje bezpośrednie odzwierciedlenie w formie Strefy Integracji, która jest zielonym Patio, otoczonym budynkami. Okrągły kształt zaprojektowanego patio, wynika z kształtu otaczających go budynków. Ludzki wymiar przestrzeni wyrażony jest w skali i proporcjach, bowiem dwukondygnacyjna zabudowa jest wygodna i ekonomiczna. Najważniejsze jest jednak kreowanie funkcjonowania budynków wokół Strefy Integracji. To ona jest tutaj najważniejsza. Ma na celu służyć rekreacji, stanowiąc miejsce spotkań i wymiany doświadczeń międzludzkich. Dostęp do niej mamy bezpośrednio z zewnątrz, po przez „pęknięcie” w budynku, ale i z wnętrza po przez duże wewnętrzne hole, które pełnią rolę wewnętrznych Stref Integracji.
Strefa Integracji podzielono na 4 okręgi. Pierwszym buforem, między budynkami a resztą dziedzińca jest woda, która uspokaja, koi nerwy, daje poczucie wyciszenia i odpręża. Drugi krąg znajduje się poniżej wody, a w środku niego jest ścieżka do spacerowania. Dostajemy się do niego bezpośrednio z budynku nr. 3, po przez rampę idąca w dół, albo od głównego wejścia, które znajduje się w „pęknięciu” budynku. Okrąg ten jest porośnięty niską roślinnością i małymi krzewami. Trzeci krąg, to najwyższe miejsce placu, na którym rosną wysokie drzewa. Krąg z drzew okala centralne miejsce, które zaprojektowano na kształt antycznego amfiteatru z przeskalowanymi schodami, pełniącymi funkcję miejsca do siedzenia. Jest oto idealne miejsce do spotkań w grupach i interakcji. Zmusza ludzi do siadania po okręgu, twarzą do siebie, tym samym zapraszając do kontaktu. Siedziska są na różnej wysokości, budując w ten sposób różnorodną i interesującą przestrzennie tektonikę placu. Wszystkie ścieżki spotykają się na jednej wysokości przy głównym wejściu na patio, które jest w miejscu „pęknięcia” budynku.
Głównym materiałem elewacyjnym zastosowanym w tym projekcie jest szkło i stalowa siatka z ukośną perforacją. Szkło otacza całą bryłę z zewnątrz, a panele z perforowanej siatki stalowej stanowią ochronę przeciwsłoneczną dla pomieszczeń. Kształt i charakter stalowej elewacji, został uformowany w taki sposób, aby budził skojarzenia z elementem, który jest w ruchu, który ma swoją dynamikę. Nauka i technika bowiem to ciągły ruch. Stagnacja jest jej wrogiem. Rozwój nowych technologii przebiega niesamowicie szybko. Nauka i technika oprócz skojarzenia z ruchem, budzą skojarzenie z ładem. Nauka to nie dywagacje na dany temat, to fakty. Koło wydaje nam się idealną formą, formą przemyślaną, bez zastrzeżeń, logiczną, nie budzącą wątpliwości. Pęknięcie w kole zaprasza ludzi aby mogli uczestniczyć w dynamicznym rozwoju poszczególnych dziedzin.
PROPOZYCJA ROZWIĄZAŃ KONSTRUKCYJNO – MATERIAŁOWYCH DOTYCZĄCYCH ELEMENTÓW KONSTRUKCJI ORAZ MATERIAŁÓW WYKOŃCZENIOWYCH
Konstrukcję obiektu projektuje się tak, by spełnione były wymagania dotyczące trwałości budowli przez okres użytkowania minimum 100 lat, w tym stateczności, nośności oraz użytkowności, a także wymogów ochrony p.poż., BHP, Sanepid oraz energooszczędności budynku.
Stropy międzykondygnacyjne przyjęto generalnie, jako płyty wieloprzęsłowe płaskie (bez podciągów i pogrubień grzybkowych w strefie przysłupowej) oparte bezpośrednio na ścianach żelbetowych oraz słupach. Lokalnie jedynie przewiduje się wykonanie monolitycznych stropów płytowo – belkowych bądź z pogrubieniami grzybkowymi w podziemiu. Również lokalnie do przekrycia pomieszczeń o znacznej rozpiętości stosowane będą płyty sprężone prefabrykowane typu TT (np. nad Mini halą przemysłową czy typowym modułem biurowym). Jako monolityczne, wykonane będą następujące elementy konstrukcyjne: fundamenty (w postaci płyty fundamentowej), ściany trzonów klatki schodowej, ściany żelbetowe nośne i usztywniające, biegi i spoczniki schodów.
W schemacie statycznym obiektu uwzględnia się przestrzenny układ obiektu obejmujący ściany żelbetowe, belki i słupy monolityczne a także płyty stropowe żelbetowe monolityczne oraz prefabrykowane w postaci płyt sprężonych TT. Słupy oraz ściany żelbetowe będą utwierdzone w fundamencie i stężone na poszczególnych kondygnacjach tarczami żelbetowymi, których funkcję spełniać będą stropy poszczególnych kondygnacji. Elementy konstrukcji obciążone będą ciężarem własnym, obciążeniem użytkowym charakterystycznym zgodnie z wytycznymi Inwestora, nie mniej jednak niż 2,5kN/m2 (kategoria użytkowania F – zgodnie z PN-EN 1991-1-1) a także obciążeniem charakterystycznym od podwieszeń 0,4 kN/m2 oraz obciążeniem od elementów wykończenia stałego (wylewki na stropach, inne obciążenia, które zostaną doprecyzowane na etapie projektu budowlanego) i obciążeniem równomiernie rozłożonym od ścianek działowych. Uwzględniono również obciążenie od śniegu wg EC. Z zasady stosować należy normę obciążeń Eurokod 0 oraz Eurokod 1, zarówno jeśli chodzi o wartości obciążeń charakterystycznych jak i współczynniki obciążeń oraz kombinacje obciążeń wraz ze współczynnikami jednoczesności. Przyjęte wartości charakterystyczne obciążeń użytkowych szczegółowo ustalone zostaną na etapie projektu budowlanego. Sztywność przestrzenną budynku zapewniają monolityczne ściany i trzony żelbetowe usztywniające.
Ściany żelbetowe zaprojektowano o grubości 250mm (poza trzonem windowym o grubości 150mm) . Izolację przeciwwilgociową ścian zewnętrznych fundamentowych od strony gruntu należy wykonać ściśle wg szczegółów architektonicznych, jakie należy opracować w ramach projektu budowlanego. Otulina zbrojenia dla ścian od strony zewnętrznej wynosi 50mm, natomiast od strony wewnętrznej 25mm (dla jednogodzinnej odporności ogniowej) lub 35mm (dla dwugodzinnej odporności ogniowej). Trzony komunikacyjne zaprojektowano jako żelbetowe monolityczne. Na etapie projektu budowlanego konstrukcję trzonu należy dostosować do wybranego typu windy. Nie przewiduje się oddylatowania ścian trzonów windowych od stropów międzykondygnacyjnych.
Ewentualne przejścia instalacji i sieci zewnętrznych w pobliżu fundamentów bezwzględnie muszą być wykonywane w rurach ochronnych. Planuje się monolityczne połączenie z fundamentami ścian żelbetowych, słupów i ścian trzonów windowych.
Elementy konstrukcji żelbetowej budynku, takie jak ściany i trzony komunikacyjne żelbetowe, stropy międzykondygnacyjne gr. od 200mm do ok. 300mm, biegi i spoczniki schodowe projektuje się jako monolityczne, wykonane z betonu klasy C30/37, zbrojonego stalą klasy B500. Miejscowo jako pręty montażowe i strzemiona wykorzystuje się stal klasy B235.
Schody komunikacyjne wewnętrzne zaprojektowano jako żelbetowe, o konstrukcji płytowej, gr. zróżnicowanej w zależności od rozpiętości od 150mm do 250mm. Przewidziano monolityczne połączenie spoczników schodowych ze ścianami żelbetowymi oraz podparcie płyt spocznikowych słupami i podciągami, w miejscach gdzie będzie to konieczne z uwagi na rozpiętość schodów.
Projekt Urzędu Gminy Suwałki autorstwa 81.WAW.PL!
