Szpital Pediatryczny w Poznaniu to projekt dyplomowy Marcina Adamczyka wykonany pod kierunkiem Ewy Pruszewicz-Sipińskiej na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej.
Istniejący obiekt przy ul. Nowowiejskiego w Poznaniu nie spełnia standardów współczesnego modelu szpitala pediatrycznego pod względem architektonicznym, budowlanym czy medycznym. Z tego powodu zaprojektowano szpital przy ul. Spornej z uwzględnieniem analiz przestrzennych, zasad EBD, norm prawnych.
Szpital Pediatryczny
Lokalizacja: ul. Sporna, Poznań
Autor: Marcin Adamczyk
Promotor: prof. dr hab. inż. arch. Ewa Pruszewicz-Sipińska
Uczelnia: Politechnika Poznańska
Szpital Pediatryczny w Poznaniu
Przedmiotem projektu jest nowy obiekt opieki zdrowotnej na działce przy ulicy Spornej w Poznaniu. Biorąc pod uwagę niską wartość estetyczną budynków znajdujących się na parceli, zdecydowano się na usunięcie budynku, w którym mieści się Specjalistyczna Przychodnia Medycyny Wieku Rozwojowego.
W jego miejscu zaproponowano niewielką w skali, trzykondygnacyjną bryłę Szpitala Pediatrycznego, złożoną z trzech segmentów. Powstała zabudowa szanuje kontekst urbanistyczny. Front budynku kształtowany jest przez element wystający nieco z całości założenia, uzupełniający przerwę w pierzei ul. Spornej. Silnie odnosi się do linii sąsiedniej zabudowy złożonej z modernistycznych budynków mieszkalnych o charakterze willowym. Wraz z istniejącym szpitalem od strony ul. Nowowiejskiego pełni rolę bramy, wyznaczającej lokalizację głównego wejścia. Poprzedzone jest przedpolem pełniącym funkcję wnętrza sprzęgającego istniejący szpital z projektowanym.
Zewnętrzny dziedziniec domknięty jest trzykondygnacyjną bryłą, której dłuższy bok ustawiono równolegle do ulicy. Ostatnią częścią zabudowy jest skrzydło ustawione równolegle w stosunku do północnej granicy działki. Szerokość tego elementu wyznaczają dwie ściany budynku Laboratorium Mikrobiologii i Parazytologii na ul. Nowowiejskiego, natomiast długość warunkuje linia elewacji zachodniej willi przy ul. Spornej 15. Obiekt stanowi swoisty bufor przestrzenny między zabudową mieszkalną a torowiskiem. Całość przykryta jest dachem płaskim o niewielkim nachyleniu.
Funkcja
Projektowany obiekt składa się ze strefy wejściowej oraz trzech segmentów mieszczących poszczególne oddziały. Centralne zlokalizowanie wejścia na tle założenia czyni go łatwo dostępnym. Możliwe jest wejście do obiektu przez dziedziniec z istniejącego łącznika oraz z ul. Spornej i parkingu naziemnego od strony ul. Cichej. W tej części budynku znajduje się przestronne lobby, które mieści punkt rejestracji pacjentów z poczekalnią i zapleczem. Po wpisaniu do rejestru, pacjent zostaje skierowany do oddziału diagnostycznego, usytuowanego w południowym skrzydle budynku. Jest to dział konsultacyjny przeznaczony wyłącznie dla dzieci chorych. Składa się z punktu rejestracyjnego z poczekalnią i zapleczem, gabinetów diagnostycznych, węzłów sanitarnych, magazynów itp. Pomieszczenia zostały zaprojektowane w układzie trójtraktowym z bezpośrednim dostępem do światła dziennego.
Nieodłącznym elementem funkcjonowania działu konsultacyjnego jest oddział diagnostyki laboratoryjnej, endoskopowej i obrazowej. Diagnostyka laboratoryjna składa się z punktu rejestracji pacjentów z poczekalnią, poboru krwi i pracowni badawczych. Pomieszczenia w skrzydle rozmieszczono w układzie pięciotraktowym z gabinetami diagnostyczno-zabiegowymi z dostępem do światła dziennego i pracowniami diagnostyki obrazowej w środkowym trakcie. W zachodniej części budynku wydzielono również strefę komercyjną, w skład której wchodzą apteka, kiosk, miejsce dla dzieci oraz kawiarnia z widokiem na dziedziniec wejściowy.
Na piętrze zlokalizowano oddział zabiegowy, chirurgii dziecięcej i jednego dnia. Blok zabiegowy znajduje się nad działem konsultacyjnym i mieści po cztery gabinety ambulatoryjne i chirurgiczno-zabiegowe z bezpośrednim dostępem do światła słonecznego. Oddział chirurgii dziecięcej znajduje się nad działem diagnostyki laboratoryjnej. Zawiera m.in. dwuosobowe sale łóżkowe dla pacjentów, sale pooperacyjne itp. Nad działem chirurgii ogólnej umieszczono blok operacyjny z oddziałem intensywnej terapii i anestezjologii wyposażonym w dwie sale chirurgiczne ustawione centralnie. Ostatnią częścią nadziemną szpitala jest strefa administracji. Posiada osobne wejście klatką schodową lub windą z oddziału diagnostyki i mieści się na drugim piętrze, stanowiąc nadbudowę od ul. Spornej. Infrastrukturę techniczną, centralną sterylizatornię, pralnię i kuchnię zlokalizowano w części parkingu podziemnego.
Struktura fasady
Istotnym kryterium warunkującym wygląd fasady było zapewnienie światła dziennego w maksymalnej liczbie pomieszczeń. W miejscach ciekawych widoków i osi kompozycyjnych zastosowano wielkogabarytowe szklenie słupowo-ryglowe. Szczególnie uwidocznione jest w centralnej części założenia (lobby, kawiarnia, pokój zabaw), powodując optyczne rozczłonkowanie budynku na mniejsze kubatury.
Bezszprosowe rozwiązanie szklenia czyni je czystym i minimalistycznym. W poszczególnych oddziałach, na fasadzie, zaproponowano rytmicznie ustawione okna, na wysokość kondygnacji. We wszystkich salach łóżkowych zastosowano kwaterę rozwierno-uchylną z blokadą ograniczającą kąt rozwarcia. Natomiast w pomieszczeniach biurowych i salach gabinetowych kwaterę stałą, wspomaganą systemem wentylacji mechanicznej.
Aby nadać budynkowi bezkompromisowy wygląd, przykryto go półprzeźroczystą szklaną ścianą, pokrytą białym sitodrukiem z cienko zarysowanymi pionami na wysokość całego obiektu. Gęsto rozmieszczone pionowe elementy nadają bryle smukłości a jego jasna, czysta stylistyka odzwierciedla funkcję jakim jest obiekt opieki zdrowotnej.
